ارزيابي كارايي نسبي و يكپارچه بازار سهام: رويكرد NDEA

مطالعات متعددي روش تحليل پوششي داده‌ها را در زمينه بهينه‌سازي سبد سهام يا ارزيابي كارايي شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران به كار گرفته‌‌اند، اما به روش تحليل پوششي داده‌هاي شبكه و شاخص‌هاي برگرفته از تحليل‌هاي تكنيكال و بنيادي به‌طور همزمان كمتر توجه شده است. بنابراين با توجه به اهميت موضوع، هدف اين مقاله ارزيابي كارايي نسبي و يكپارچه بورس اوراق بهادار تهران با بهره‌گيري از مدل تحليل پوششي داده‌هاي شبكه و «فرآيند توليد» و «فرآيند توليد مالي» با رويكردهاي تحليل بنيادي و تكنيكال در دوره زماني 1393 - 1400 است. همچنين فرآيند تحليل سلسله مراتبي فازي و برنامه‌ريزي مخروطي مرتبه دوم به ترتيب براي تعيين اوزان مراحل اول و دوم و حل مسئله غيرخطي در مدل تجزيه كارايي تركيبي مورد استفاده قرار گرفتند. به‌علاوه، بر اساس مقادير كارايي سال‌هاي گذشته، با استفاده از رگرسيون ساده، به پيش‌بيني كارايي در سال 1400 پرداخته شد. نتايج نشان داد فرآيند توليد در تعريف كارايي كلي يك شركت مهم‌تر است؛ در توزيع كارايي ميان گروه‌هاي مختلف صنايع اختلاف معناداري وجود دارد؛ شركت‌هاي خساپا و خودرو 100% كارايي كلي و صنعت خدمات فني و مهندسي بالاترين ميزان كارايي كلي را به دست آوردند؛ ارقام كارايي پيش‌بيني شده با ارقام واقعي كارايي در سال ۱۴۰۰ تا حد زيادي به يكديگر نزديك هستند. بر اساس نتايج، به سرمايه‌گذاران پيشنهاد مي‌گردد جهت ايجاد پرتفوي سرمايه‌گذاري، توجه بيشتري به تحليل بنيادي نمايند. همچنين به شركت‌هاي با كارايي مرحله اول و دوم بالاتر توجه بيشتري نمايند؛ زيرا آن‌ها پيشنهاد سرمايه‌گذاري هستند.