نازينْك، گونه‌اي شعر عامۀ بلوچي

ادبيات عامۀ بلوچ تنوع زيادي دارد و بخش اعظم آن را شعر تشكيل مي‏‌دهد. انواع گوناگون شعر در همۀ عرصه‌‏هاي زندگي مردم حضور دارد و اين حاكي از ذوق عامۀ آن‏ها براي پرداختن به شعر و ادب است.  نازينك يكي از كهن‏ترين جنبه‌‏هاي ادبيات شفاهي قوم بلوچ است كه در سراسر سرزمين بلوچستان هنوز رواج دارد و آن را مردم بلوچ، به‌ويژه مادران در توصيف فرزندان خود مي‌‏خوانند. سرايندۀ هيچ كدام از اين سروده‌‏ها مشخص نيست و سينه به سينه از نسلي به نسل ديگر منتقل شده‌‏اند. ﺳﺎﺧﺘﺎر نازينك ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺷﻮاﻫﺪي ﻛﻪ در دﺳﺖ اﺳﺖ، شبيه لالايي بلوچي است. درون‏مايۀ آن متنوع و بيشتر توصيفي از ويژگي‌‏هايي است كه در گذشته براي دختر و پسر شايسته درنظر مي‏‌گرفته‌‏اند. اين اشعار تفاخر مادران و پدران نسبت‌به فرزندان خود و دربردارندۀ آرزوهاي آنان است. اين سروده‌‏ها موزون و از نظر زباني روان و شيوا و از نظر ادبي پربارند. در بيشتر نازينك‏‌ها قافيه وجود دارد. هدف از اين پژوهش، معرفي نوعي شعر عامۀ بلوچ است كه تاكنون تحقيقي دربارۀ آن صورت نگرفته است. اين پژوهش به‌شكل بنيادي، برپايۀ تحقيقات ميداني و به روش توصيفي ـ تحليلي انجام شده است.