اثر برخي از محرك ‌هاي رشد گياهي بر برخي خصوصيات فيزيولوژيكي و بيوشيميايي بادرنجبويه (Melissa officinalis. L) تحت رژيم‌ هاي مختلف آبياري

با هدف مطالعه اثر محلول ‌پاشي محرك ‌هاي مختلف رشد بر خصوصيات رشدي و اسانس گياه بادرنجبويه (Melissa officinalis. L) در سطوح مختلف تنش خشكي، آزمايشي در سال زراعي 1400- 1401 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامي واحد مهاباد اجرا شد. آزمايش به‌صورت اسپليت پلات در قالب بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار بود. سطوح مختلف آبياري شامل آبياري بعد از 80، 60 و 40 درصد ظرفيت زراعي در كرت هاي اصلي و محلول پاشي محرك هاي مختلف رشد شامل شاهد، ملاتونين، اسيدآمينه پرولين و اسيد فوليك در كرت هاي فرعي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه بالاترين محتوي كلروفيل (2.25 ميلي گرم بر گرم وزن تر)، محتوي نسبي آب برگ (88.12 درصد) و عملكرد ماده خشك (793.79 كيلوگرم در هكتار) در تيمار محلول پاشي ملاتونين و آبياري 80 درصد ظرفيت زراعي حاصل شد، همچنين بالاترين درصد اسانس (0.81 درصد) و عملكرد اسانس (6.46 كيلوگرم در هكتار) در تيمار محلول پاشي ملاتونين تحت تيمار آبياري 60 درصد ظرفيت زراعي مشاهده شد. محلول پاشي ملاتونين در هر سه تيمار آبياري بر درصد و عملكرد اسانس افزود. بالاترين محتوي فنل كل (0.50 ميلي گرم اكي والان هاي اسيد گاليك در 100 گرم عصار) به تيمار محلول پاشي ملاتونين تحت شرايط آبياري 40 درصد ظرفيت زراعي اختصاص داشت. تيمار آبياري 40 درصد ظرفيت زراعي، محتوي فلاونوئيد را در مقايسه با سطوح 60 و 80 درصد به‌ترتيب 29.90 و 93.23 درصد افزايش داد. همچنين، محلول پاشي ملاتونين، اسيدآمينه پرولين و اسيد فوليك محتوي فلاونوئيد را در مقايسه با شاهد به‌ترتيب17.64، 23.35 و 32.35 درصد افزايش دادند. بنابراين، محلول پاشي ملاتونين مي تواند راهكاري براي افزايش خصوصيات كمّي و كيفي بادرنجبويه در شرايط آبياري نرمال و تنش ملايم باشد.