نقش نظم در رابطۀ زوجين در استحكام عشق زناشويي

سبك زندگي اسلامي، خانواده ‌‌محور است و استحكام عشق در رابطۀ زناشويي، اصلي مهم در پايداري خانواده است. ازاين‌‌رو پژوهش حاضر با هدف مطالعۀ نقش نظم در رابطۀ زوجين در استحكام عشق در زندگي زناشويي صورت گرفته است. پژوهش به روش همبستگي انجام شده است. ابزار پژوهش تركيبي از پرسشنامۀ استاندارد عشق استرنبرگ (۱۹۸۹) و پرسشنامه محقق ساختۀ سنجش نظم در رابطۀ زوجين بوده است. جامعۀ آماري شامل تمامي زنان و مردان متأهل شهر تهران بوده كه از بين آنان ۳۸۴ نفر بر اساس فرمول كوكران و به روش نمونه‌‌گيري خوشه‌‌ايِ چندمرحله‌‌اي انتخاب شده‌‌اند. براي تحليل داده‌‌ها از نرم‌‌افزار SPSS ۲۶ استفاده شده است. نتايج رگرسيون چند متغير نشان داد كه ۵۹درصد از كل تغييرات استحكام عشق زناشويي از بين چهار مؤلفۀ نظم خرد به ترتيب توسط سه مؤلفۀ همدلي، هم‌‌فكري و همگامي مشترك در رابطۀ زوجين پيش‌‌بيني مي‌‌شود و مؤلفۀ هم‌‌بختي مشترك در پيش‌‌بيني تغييرات عشق نقشي نداشته است. بنابراين براي كاهش آسيب‌‌هاي خانواده از جمله طلاق و روابط فرازناشويي، سياست‌‌گذاران، برنامه‌‌ريزان و هم‌‌چنين مشاوران خانواده در ارائۀ برنامه‌‌هاي آموزشي و درماني، با تمركز بر افزايش هم‌‌فكري، همگامي و همدلي همسران در خانواده، مي‌‌توانند زمينۀ استحكام عشق زناشويي را فراهم سازند و از اين طريق با افزايش صميميت، شور و تعهد در رابطۀ همسران به تحكيم و تعالي خانواده كمك نمايند.