اثربخشي زوج درماني مبتني بر رويكرد واقعيت درماني بر تعارضات زناشويي زوجين نظامي متقاضي طلاق

مقدمه: تعارضات زناشويي با ايجاد فاصله رواني-عاطفي در زوجين نظامي از دلايل اصلي كاهش كيفيت روابط زناشويي و سلامت جامعه است. زوج درماني مبتني بر رويكرد واقعيت درماني از مداخلات مؤثر براي بيرون آمدن از چالش هاي سخت يا غيرقابل حل زناشويي است. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي زوج درماني مبتني بر رويكرد واقعيت درماني بر تعارضات زناشويي زوجين نظامي متقاضي طلاق انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري را كليه زوجين نظامي كه در نيمسال دوم سال 1398 به مركز روان شناسي دبستان شهر همدان مراجعه كرده بودند؛ تشكيل دادند. نمونه 30 زوج از جامعه مذكور بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و با روش تصادفي ساده، در دو گروه آزمايش ( 15 زوج) و كنترل ( 15 زوج) تخصيص يافتند و به پرسشنامه تعارضات زناشويي براتي و ثنايي پاسخ دادند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه به صورت هفته اي 1 جلسه 90 دقيقه اي تحت آموزش قرار گرفت و گروه كنترل هيچ مداخل هاي دريافت نكرد. داده ها با استفاده از ميانگين، انحراف استاندارد و تحليل كوواريانس در نر م افزار SPSS نسخه 24 در سطح معني داري 0/05 تحليل شدند.   يافته ها: در گروه آزمايش ميانگين و انحراف معيار نمره تعارضات زناشويي از 159/24±13/56 به 121/16±12/18 بعد از انجام مداخله  تغيير كرده است. يافته ها حاكي از تفاوت معنادار ميانگين و انحراف استاندارد تعارضات زناشويي زوجين نظامي(P 0/01)  گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل در پس آزمون بود. بر اساس مجذور اتا مقدار تأثير زوج درماني مبتني بر رويكرد واقعيت درماني بر تعارضات زناشويي زوجين 51/8 درصد بود.  نتيجه گيري: در زوجين نظامي متقاضي طلاق، زوج درماني مبتني بر رويكرد واقعيت درماني مي تواند منجر به كاهش تعارضات زناشويي و ايجاد ارتباط مطلوب بين آ نها گردد. لذا، برگزاري جلسات زوج درماني مبتني بر رويكرد واقعيت درماني جهت پيشگيري و حل مشكلات زناشويي در مراكز مشاوره پيشنهاد مي شود.