الگوي روابط علي ولع مصرف بر اساس باورهاي شخصيتي ناكارآمد: نقش ميانجيگري تاب‌آوري ايگو در افراد وابسته به مواد

مقدمه: وابستگي به مواد به تدريج به يكي از رايج‌ترين مشكلات بهداشت عمومي در سراسر جهان تبديل شده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين الگوي روابط علي ولع مصرف بر اساس باورهاي شخصيتي ناكارآمد: نقش ميانجيگري تاب‌آوري ايگو در افراد وابسته به مواد انجام شد. مواد و روش ها­: پژوهش مورد نظر از لحاظ هدف كاربردي و در زمره تحقيقات همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه افراد وابسته به مواد مراجعه كننده به كمپ‌هاي ترك اعتياد اردبيل در سال 1400 بود. تعداد 200 نفر از اين افراد به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به پرسش­نامه هاي ولع مصرف، تاب‌آوري ايگو و باورهاي شخصيتي ناكارآمد پاسخ دادند. براي تجزيه ‌و تحليل داده‌ها از نرم‌افزارهاي SPSS  نسخه 25 و  Lisrel​​​​​​ نسخه 8/8 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ولع مصرف با باورهاي شخصيتي ناكارآمد ارتباط مثبت و با تاب آوري ايگو ارتباط منفي و معناداري دارد. هم­چنين تاب آوري ايگو با باورهاي شخصيتي ناكارآمد ارتباط منفي و معناداري دارد (0/001 P). شاخص هاي برازش مدل نيز تأثير باورهاي شخصيتي ناكارآمد بر ولع مصرف را با ميانجي­گري تاب آوري ايگو تأييد كرد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعه حاضر، طراحي برنامه‌هاي مبتني بر تاب‌آوري، با در نظر گرفتن شخصيت افراد در حال ترك، توسط روانشناسان و مشاوران توصيه مي‌گردد.