بررسي مؤلفه‌هاي بهبود رفاه خانوارهاي روستايي عضو و غير عضو شركت هاي تعاوني توليد روستايي در شهرستان مياندوآب

هدف اصلي پژوهش، بررسي مؤلفه‌هاي بهبود رفاه خانوارهاي روستايي عضو و غير عضو شركت هاي تعاوني توليد روستايي در شهرستان مياندوآب است. براي دستيابي به هدف از روش توصيفي- همبستگي استفاده شد. جامعه آماري را 17493 خانوار روستايي عضو و غير عضو شركت هاي تعاوني توليد روستايي تشكيل دادند و 377 خانوار به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار تحقيق پرسش نامه ‌اي بود كه روايي آن بر اساس نظرات گروهي از متخصصان ترويج و آموزش كشاورزي دانشگاه تربيت مدرس تأييد شد و براي تعيين ميزان پايايي پرسش نامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد. پرسش نامه با توجه به ضرايب به دست آمده از قابليت اعتماد بالايي برخوردار بود. به منظور شناسايي مؤلفه‌هاي بهبود رفاه خانوارهاي روستايي و بررسي شاخص خوبي برازش مدل تحقيق از تحليل عاملي تأييدي و مدل سازي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج نشان داد كه وضعيت استقرارپذيري مؤلفه‌هاي رفاه بين خانوارهاي روستايي عضو و غير عضو تفاوت معني‌داري دارد. به طوري كه در مؤلفه‌هاي ايمني و امنيت، آزادي فردي، حكمراني، سرمايه اجتماعي، محيط سرمايه‌گذاري، شرايط كارآفريني، دسترسي به بازار و زيرساخت، كيفيت اقتصادي، شرايط زندگي، بهداشت و سلامت و آموزش بين خانوارهاي عضو و غير عضو تفاوت معني‌داري وجود داشت و تنها در مؤلفه محيط زيست طبيعي تفاوت معني‌داري ديده نشد. بنابراين شركت‌هاي تعاوني توليد روستايي نقش مؤثري در بهبود رفاه خانوارهاي روستايي در شهرستان مياندوآب داشتند و ميانگين آن 3/56 محاسبه شد كه نشان از تأثير مثبت تعاوني ها در بهبود كلي رفاه خانوارهاي روستايي دارد. از همين رو پيشنهاد مي‌شود آموزش هاي كارآفريني به منظور افزايش توليدات كشاورزي، تنوع در اقتصاد روستايي و بسترسازي لازم براي افزايش ثروت ارائه شود.