خودآييني در بازي باوري رورتي: از آزادي انسان تا رهايي متن

بازي‌باوري رورتي در بستر رومانتيك‌گرايي او با تلاش براي تحقق آزادي انساني طرح مي‌شود. رورتي تلاش مي‌كند تا با كنار زدن بندهاي متافيزيك، رؤياي آزادي را محقق سازد. هرچند وي، آزادي را به نحو عام مطرح مي‌كند، اما اين ايده به طور خاص به وادي ادبيات نيز كشانده مي‌شود. پرسش مقاله حاضر اين است كه: چگونه مي‌توان از تحقق آزادي كه به عنوان آرماني رومانتيك مطرح مي‌شود، به رهايي متن از قيود كلاسيك رسيد؟ خودآييني يكي از مؤلفه‌هاي بازي‌باوري است كه «سراييدن هر داستاني كه مي‌خواهيم» معنا مي‌شود و با شكل‌دهي متون بديع به ساخت واقعيت‌هاي تازه مي‌پردازد. در اين تحقيق نشان خواهيم داد كه به كار بردن كيفيت‌هاي كمپوزيسيوني تازه، چگونه مي‌تواند بازي‌باوري را در عمل محقق ساخته، آن را به عرصه‌ي ادبيات نيز بكشاند. توجه به آثاري با چنين كيفيت‌هاي كمپوزيسيوني، بيش از ديگر آثاري كه رورتي به تحليل آن‌ها مي‌پردازد مي‌تواند به رها شدن از دام متافيزيك منجر گردد.