نقش رفتارهاي خودشكن تحصيلي، اضطراب امتحان و مهارت‌هاي حل مساله اجتماعي در پيش‌بيني پيشرفت تحصيلي دانش آموزان مقطع متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش رفتارهاي خودشكن تحصيلي، اضطراب امتحان و مهارت‌هاي حل‌ مساله اجتماعي در پيش‌بيني پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان مقطع متوسطه انجام شد. روش پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از حيث ماهيت داده ها توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش آموزان دوره متوسطه اول  منطقه 4 شهر تهران در سال تحصيلي 1402-1401 بود كه از بين آنها تعداد 270 نفر (144 نفر دختر، 116 نفر پسر) با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. شركت كنندگان به مقياس هاي شناخت‌ و رفتار خودشكن (SDBC،‌ ‌كانينگهام، 2007) اضطراب امتحان (FTA، فريدمن‌ و بنداز-جاكوب، ١٩٩٧) پرسشنامه تجديد نظر شده حل مسئله اجتماعي (SPSI-R) (دي زوريلا و نزو ،۱۹۸۲) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از تحليل رگرسيون چندگانه به شيوه همزمان تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه روابط مستقيم و معناداري بين مهارت هاي حل مساله اجتماعي با پيشرفت تحصيلي و روابط معكوس و معناداري بين  اهمال‌كاري تحصيلي، خودناتوان سازي تحصيلي از مولفه هاي رفتارهاي خودشكن تحصيلي و تحقير اجتماعي، خطاي شناختي و تنيدگي از مولفه هاي اضطراب امتحان با پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان وجود دارد (P 0.01). نتايج پژوهش همچنين نشان داد كه تركيب متغيرهاي پژوهش به طور معني داري پيشرفت تحصيلي دانش آموزان را پيش بيني و 51 درصد از واريانس آن را تبيين مي‌كنند (R^2 = 0.51) (P 0.01). بر اين اساس، به نظر مي رسد مهارت هاي اجتماعي حل مساله، رفتارهاي خودشكن تحصيلي و اضطراب امتحان نقش مهمي در پيش بيني پيشرفت تحصيلي دانش آموزان دارد.