بررسي تجربي اثر تركيب سوخت گاز طبيعي فشرده با سوخت آتش ‌زنه ديزل بر توان و آلايندگي موتور اشتعال تراكمي

در اين پژوهش امكان به كارگيري سوخت گاز طبيعي فشرده در موتور اشتعال تراكمي بدون بهره مندي از سامانه جرقه زني و مقايسه متغيرهايي نظير توان خروجي موتور و نيز ميزان انتشار آلاينده هاي حاصل از احتراق انجام شده است. براي اين كار از يك موتور چهار سيلندر اشتعال تراكمي با امكان مصرف گاز طبيعي فشرده به عنوان سوخت اصلي و از سوخت ديزل به عنوان آتش زنه استفاده شد. آزمايش هاي عملكرد و انتشار آلاينده ها در مركز تحقيق و توسعه شركت موتورسازان تبريز انجام شد. تمامي آزمون هاي عملكرد و آلايندگي پس از 10 دقيقه كار درجاي موتور انجام گرفت و آزمون ها در پنج سطح سرعت دوراني 1200، 1400، 1600، 1800 و 2000 دور بر دقيقه و در دو حالت سوخت ديزل تنها و حالت دوگانه سوز (سوخت تركيبي) در سه تكرار صورت پذيرفت. بيش ترين گشتاور توليدي موتور در حالت ديزل تنها، در سرعت دوراني 1400 دور در دقيقه 360 نيوتن متر و بيشترين گشتاور توليدي اين موتور در حالت سوخت تركيبي 334 نيوتن متر در سرعت دوراني 1600 دور در دقيقه بود. اين نتايج نشان داد كه در حالت سوخت تركيبي 26 نيوتن متر كاهش گشتاور وجود داشت. توليد توان در موتور مورد بررسي در حالت ديزل تنها، 60 كيلووات در سرعت دوراني 2000 دور در دقيقه و براي سوخت تركيبي 5/58 كيلووات در سرعت دوراني 2000 دور در دقيقه بود. در ضمن با افزايش سرعت دوراني موتور ميزان مصرف سوخت ديزل نيز افزايش يافت. طبق نتايج به دست آمده از آزمون هاي آلايندگي، در سرعت دوراني مشخصي 2000 دور بر دقيقه، ميزان آلاينده هاي NOX، HC، CO2 و CO در سامانه تركيبي به ترتيب به ميزان 20، 53، 16 و 86 درصد بيش از سوخت ديزل بود و متغيرهاي O2 و دوده در سرعت دوراني مشخصي 2000 دور بر دقيقه سامانه تركيبي به ترتيب 51 و 69 درصد كمتر از سوخت ديزل بود. بنابراين با به كارگيري سامانه تركيبي، كاهش معني داري در توان توليدي موتور رخ نداد. اگرچه در مقايسه با سوخت ديزل، سوخت تركيبي آلاينده هاي بيشتري را توليد كرد، اما مي توان اين سامانه را به عنوان جايگزين سامانه سوخت رساني خودروهاي توليد شده با فناوريي قديمي كه بخش عمده‌اي از ناوگان حمل و نقل كشور را تشكيل مي‌دهند، پيشنهاد كرد.