مطالعه تطبيقي امنيت ملّي با تأكيد بر قدرت دولت و ملّت و مناسبات بين آن‌ها

مسئله اصلي نوشتار حاضر امنيت ملّي است. پرسش نوشتار حاضر اين است كه چه جوامعي و چرا تهديدات بالقوه و بالفعل داخلي و خارجي مخاطره‌آميز امنيت ملّي را كمتر تجربه مي‌كنند، درحالي‌كه برخي جوامع پيوسته در معرض و در حال تجربه تهديدات مخاطرات آميز هستند؟ وضعيت ايران از حيث قدرت دولت و ملّت و تهديدات مخاطره‌آميز امنيت ملّي چگونه است؟ به‌منظور يافتن راه‌حل تئوريك مسئله با استعانت از نظريه‌هاي دولت- ملت‌سازي، ابعاد قدرت دولت و ملّت استخراج و سپس با بهره‌گيري از نظريه نهادگرايي تاريخي به واكاوي نظري مناسبات بين دولت- ملّت و امنيت ملّي پرداخته شد. همچنين براي يافتن راه‌حل تجربي مسئله نيز از روش‌شناسي كمّي و تكنيك تحليل ثانويه در سطح كلان استفاده‌شده و داده‌هاي مرتبط به متغيرهاي پژوهش براي ۱۳۰ كشور از منابع مختلف بين‌المللي گردآوري و براي دوره زماني ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۲ م تحليل شده‌اند. يافته‌هاي حاصل از تحليل تطبيقي كمّي نشان داد كه ظرفيت دولت و ملّت و ساخت متعادل- متوازن قدرت آن‌ها و همچنين تعادل و توازن قدرت بين دولت و ملّت كه زمينه همسويي و هم‌افزايي قدرت آن‌ها را فراهم مي‌كند، اثر كاهنده‌اي بر تهديدات بالقوه و بالفعل داخلي و خارجي و اثر فزاينده‌اي بر امنيت ملّي دارد.