اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بي‌ثباتي هيجاني و رفتارهاي خودآسيب رسان افراد داراي نشانگان اختلال شخصيت مرزي مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر

پژوهش حاضر با هدف تعيين  اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بي ثباتي هيجاني و رفتارهاي خودآسيب رسان افراد داراي نشانگان اختلال شخصيت مرزي مبتلا به سوء مصرف مواد، انجام شد. پژوهش يك مطالعه نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون -پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري معتادان مقيم در سه كمپ ترك اعتياد شهرهاي تبريز و اهر در سال1400 بود. ابتدا پرسشنامه چندمحوري ميلون اجراء و 30 نفر كه نمره بالاتر از 85 اختلال شخصيت مرزي را داشتند، به طور هدفمند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفي به گروه آزمايش و گواه جايگذاري شدند. ابزار گردآوردي داده ها پرسشنامه چند محوري ميلون MCMI-III (ميلون، 1987)، پرسشنامه رفتارهاي خودآسيب‌رسان  SHI(سانسون و همكاران، 1998) و مقياس بي ثباتي هيجانيEIS (ملاچيچ و گلدبرگ، 2007) بود. گروه آزمايش در 8 جلسه 90 دقيقه اي هر هفته دو جلسه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را دريافت كردند. نتايج پژوهش نشان داد كه با كنترل اثر پيش آزمون بين ميانگين پس آزمون رفتارهاي خود آسيب رسان  (f=59.513, p=0.001) و بي ثباتي هيجاني (f=78.122, p=0.001) در دو گروه آزمايش و گواه تفاوت معناداري وجود دارد. بر اين اساس مي توان نتيجه گرفت كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر رفتارهاي خود آسيب رسان  و بي ثباتي هيجاني اثربخش است.