نقش ميانجي رفتارهاي حفظ همسر دررابطه بين باورهاي غير منطقي ارتباطي و رضايت از زندگي زناشويي مردان

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي رفتارهاي حفظ همسر دررابطه بين باورهاي غير منطقي ارتباطي و رضايت از زندگي زناشويي مردان بود. روش پژوهش توصيفي- همبستگي از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري مردان مراجعه كننده به كلينك آرام واقع در منطقه 1 تهران در نيمه دوم سال 1401  بودند كه از بين آن‌ها  357 با بهره گيري از روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب گرديد. ابزارهاي اين پژوهش شامل مقياس  رضايت از زندگي زناشوئي انريچ (1989، EMSS) مقياس باورهاي غيرمنطقي ارتباطي (1982، CSBS) و پرسش‌نامه رفتارهاي حفظ همسر (2006، MRI) بود. داده‌ها به روش تحليل معادلات ساختاري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها نشان‌دهنده برازش مطلوب داده‌ها با الگوي پيشنهادي پژوهش بود. رفتارهاي حفظ همسر و باورهاي غير منطقي ارتباطي  بر رضايت از زندگي زناشويي اثر مستقيم و معنادار داشتند (0.001 P). همچنين، باورهاي غيرمنطقي ارتباطي با ميانجي‌گري رفتارهاي حفظ همسر بر رضايت از زندگي زناشويي اثر غيرمستقيم و معنادار داشت (0.001 P). در مجموع مي‌توان گفت رفتارهاي منفي حفظ همسر و باورهاي غير منطقي ارتباطي با افزايش شكايت زناشويي منجر به كاهش رضايت از زندگي زناشوئي مي‌گردد و رفتارهاي مثبت حفظ همسر منجر به تقويت رضايت از زندگي زناشوئي مي‌گردد.