نقش واسطه‌اي فرسودگي والديني در رابطه بين پريشاني رواني و بدرفتاري با فرزندان در پاندمي كوويد-۱۹

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي فرسودگي والديني در رابطه بين پريشاني رواني و بدرفتاري با فرزندان در پاندمي كوويد-۱۹ انجام شد. جامعه آماري پژوهش مشتمل بر كليه مادران دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر اردكان در سال تحصيلي ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. ۲۴۸ نفر با روش دردسترس انتخاب و به پرسشنامه‌هاي استاندارد كودك‌آزاري (CAQ) حسينخاني و همكاران، (۱۳۹۲)، پريشاني رواني (DTQ) كسلر و همكاران (۲۰۰۲) و فرسودگي والديني (PBQ) برياندا و همكاران (2018) پاسخ دادند. براي تحليل داده‌ها از مدلسازي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج نشان داد بين پريشاني رواني و فرسودگي والديني با بدرفتاري با فرزندان رابطه مثبت معني‌داري وجود دارد (0/05 P). همچنين نتايج نشان داد فرسودگي والديني بر بدرفتاري با فرزندان و پريشاني رواني بر فرسودگي والديني اثر مستقيم و معني‌داري دارد (0/05 P). همچنين پريشاني روانشناختي از طريق فرسودگي والديني اثر غير مستقيم معني‌داري بر بدرفتاري با فرزندان داشت (0/05 P). بنابراين مدل پژوهش از برازش مطلوبي برخوردار بوده و پريشاني روانشناختي به واسطه فرسودگي والديني با بدرفتاري با فرزندان در پاندمي كوويد-۱۹ارتباط دارد و مي‌توان از اين يافته‌ها در برنامه‌هاي آموزشي و مداخلات مرتبط با خانواده‌ها در شرايط همه‌گيري استفاده نمود.