بررسي اثر متقابل كيفيت آب آبياري و نوع سيستم آبياري بر خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك در شرايط كاربرد فاضلاب شهري تصفيه‌شده

يكي از راهكارهاي كاهش اثرات سوءاستفاده از پساب فاضلاب شهري، بكارگيري آن در كشاورزي همراه با سيستم‌ آبياري زير سطحي است كه آثار آن نيز در خاك نياز به بررسي‌هاي گسترده دارد. ازاين‌رو، پژوهشي در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با دو فاكتور نوع منبع آبياري (آب چاه W1 و پساب تصفيه شده شهري W2) و نوع سيستم آبياري (سطحي S1 و قطره‌اي زير سطحي S2) در سه تكرار (R) براي عمق 40-0 سانتي‌متري خاك طي دو سال زراعي انجام شد. نتايج آماري نشان داد پارامترهاي پتاسيم، سديم، شوري و نسبت جذب سديم در تقابل نوع سيستم و نوع منبع آبياري در سطح احتمال يك درصد معني‌دار شدند؛ ولي پارامترهاي pH، كلسيم و منيزيم در تقابل نوع سيستم و نوع منبع آبياري غيرمعني‌دار شدند. كمترين مقدار براي كاتيون‌هاي كلسيم، منيزيم، سديم و آنيون‌هاي كلر، فسفات و سولفات در تيمار W1S1 به‌دست آمد. همچنين بيشترين مقدار پارامترهاي شوري، كلسيم، منيزيم، فسفات، پتاسيم و كلر براي تيمار W2S2 ديده شد. باتوجه‌به نتايج استنباط مي‌شود كه آبياري با پساب فاضلاب شهري بهبود خصوصيات شيميايي خاك را شامل شده است و نوع سيستم آبياري مورد بررسي نيز تغييرات جزئي داشته است.