سياست خارجي دولت بايدن در قبال چين با تمركز بر مسئله تايوان

مسئله تايوان به عنوان يكي از موارد اختلافي ايالات متحده و چين، در دهه‌هاي گذشته فراز و نشيب‌هاي زيادي را طي كرده است. به رغم تعهد رسمي واشنگتن به پكن مبني بر احترام به حاكميت چين واحد، طي سال‌هاي اخير به‌ويژه در دوره دولت بايدن، ايالات متحده اقداماتي مغاير نظير حضور نظامي در منطقه، فروش تسليحات نظامي و برقراري مراودات ديپلماتيك با تايوان انجام داده‌ است. اين اقدامات كه به تحريك تايوان جهت استقلال‌طلبي منجر شد، واكنش چين را برانگيخت. اين مقاله با اتكا به منابعي كه به روش مطالعه اسنادي و كتابخانه‌اي جمع‌آوري شده و مبتني بر رويكرد توصيفي ـ تحليلي در بررسي و تحليل يافته‌ها، سياست خارجي دولت بايدن در قبال چين (مسئله تايوان) را به عنوان هدف پژوهشي خود برگزيده است. در اين مقاله از رويكرد مهار جان مرشايمر در نظريه رئاليسم تهاجمي در چارچوب پارادايم رئاليسم بهره گرفته شده است. بررسي سياست خارجي ايالات متحده در ادوار مختلف، اين نكته را نمايان مي‌سازد كه سياست خارجي اين كشور در قبال چين كمونيستي، تابعي از شرايط نظام بين‌الملل و وضعيت چين در اين نظم بوده است. يافته‌هاي مقاله نشان مي‌دهد در دوران گذار، ايالات متحده بر مهار رقباي خود به‌ويژه چين متمركز شده است تا روند افول خود و پيشتازي رقبا را مديريت كند. بر اين اساس، ايالات متحده در دوره بايدن تلاش مي‌كند از طريق افزايش همكاري‌هاي نظامي با تايوان در قالب سياست موازنه‌سازي و كنترل مستقيم منطقه و همچنين با استفاده از احاله مسئوليت به كشورهاي منطقه روند قدرت‌افزايي و بلندپروازي‌هاي چين را مهار كند.