رابطه برجسته سازي رسانه‌اي مشروبات الكلي در آثار سينمايي برنده اسكار (سال‌هاي 1933-1927) و الغاي قانون ممنوعيت مشروبات الكلي در ايالات متحده آمريكا

پرداخت رسانه‌اي به امر ممنوع يا خلاف عفت عمومي، علي‌رغم حضور مواد قانوني منع‌كننده، همواره محل مناقشه و اعتراض كارشناسان بوده است. اين پوشش رسانه‌اي كه با عناويني چون حق آزادي بيان و آزادي دسترسي به اطلاعات و يا در پي تفاسير مختلف از حدود و ثغور امر ممنوع انجام مي‌پذيرد، به عادي سازي امر ممنوع خواهد انجاميد و تا الغاي قوانين آن موضوع پيش مي ‌رود. پژوهش حاضر با اين مسئله و با توجه به «نظريه برجسته سازي» رابطه ميان پرداخت رسانه‌اي به موارد خلاف قانون با بروز جنبش‌ در جهت قانون ‌گريزي و تغيير قانون را از طريق مطالعه يك مصداق تاريخي مورد بررسي قرار داده است. مصداق مذكور عبارت است از بررسي رابطه‌ي برجسته ‌سازي رسانه‌اي مشروبات الكلي در سينما (با محوريت آثار برنده جوايز اسكار) و نسبت آن با جنبش‌هاي اجتماعي و اقدامات سياسي ضد محدوديت‌هاي قانوني مشروبات الكلي در قانون؛ قانوني كه در دهه هاي آغازين قرن بيست تصويب و سپس با عمري كمتر از دو دهه در پي اعتراضات در سال 1933 در ايالات متحده آمريكا ملغي شد.در اين پژوهش، به معرفي تاريخچه ممنوعيت مشروبات الكلي، سپهر رسانه‌اي در ايالات‌متحده آمريكا و جايگاه سينما و جشنواره اسكار در مقايسه با ساير رسانه‌هاي رايج در طي سال‌هاي اجرايي شدن قانون ممنوعيت مشروبات الكلي پرداخته شده است. تحليل محتواي كمّي فيلم‌هاي مذكور، فرضيه وجود رابطه ميان الغاي قانون ممنوعيت با برجسته ‌سازي رسانه‌اي مشروبات الكلي را مورد تأييد قرار مي‌دهد.