شيوع آسيب‌پذيري در سالمندان مقيم جامعه تهراني

اهداف با افزايش طول عمر انسان‌ها، آسيب‌پذيري سالمندان به موضوعي با اهميت روزافزون و تهديد‌كننده سلامت سالمندان مبدل شده است. مطالعات محدودي در ايران به شيوع آسيب‌پذيري در سالمندان مقيم جامعه پرداخته‌اند. اين مطالعه با هدف تعيين ميزان شيوع آسيب‌پذيري و عوامل مرتبط با آن در سالمندان مقيم جامعه تهران انجام شده است.مواد و روش ها اين مطالعه مقطعي بر روي ۳۸۳ فرد بالاي ۶۰ سال تحت پوشش دانشگاه علوم‌پزشكي شهيد بهشتي تهران در سال ۱۴۰۱ انجام شد. نحوه نمونه‌گيري به روش تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي بود. گردآوري اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه آسيب‌پذيري تيلبرگ انجام شد. تكميل پرسش‌نامه‌ها توسط محقق و با پرسش از سالمند صورت گرفت. تجزيه‌و‌تحليل آماري با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه ۲۳ و آزمون‌هاي آماري كاي‌اسكوئر، دقيق فيشر و تي مستقل و رگرسيون لجستيك انجام شد. سطح معناداري آزمون‌ها كمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.يافته ها در اين مطالعه زنان 48/80 درصد و مردان 51/20 درصد از نمونه‌ها را با ميانگين سني 6/30±68/‌20 تشكيل مي‌دادند. شيوع آسيب‌پذيري 40/50 درصد بود. آسيب‌پذيري با سن، نداشتن همسر، سطح تحصيلات پايين، ميزان درآمد كمتر، سبك زندگي ناسالم، ابتلا به چند بيماري، عدم رضايت از شرايط محيط زندگي و بعضي رويدادهاي استرس‌زا ارتباط معناداري داشت (p 0/001).نتيجه گيري نتايج اين پژوهش شيوع بالاي آسيب‌پذيري را در سالمندان مقيم بخشي از شهر تهران نشان داد. اجراي برنامه‌هاي غربالگري آسيب‌پذيري و انجام مداخلات درماني به‌موقع مي‌تواند در پيشگيري از پيامدهاي سوء آسيب‌پذيري در سالمندان مؤثر واقع شود.