الگوي ساختاري سازگاري تحصيلي بر اساس بار شناختي، انعطاف پذيري شناختي و آگاهي فراشناختي از راهبردهاي مطالعه، نقش واسطه اي شايستگي هيجاني- اجتماعي و چشم انداز زمان

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي الگوي ساختاري سازگاري تحصيلي بر اساس بار شناختي، انعطاف پذيري شناختي و آگاهي فراشناختي از راهبردهاي مطالعه، با ميانجي گري شايستگي هيجاني- اجتماعي و چشم انداز زمان بود.روش: روش پژوهش توصيفي -همبستگي و از نوع مدل يابي معادلات ساختاري بود.جامعه آماري اين پژوهش كليه دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان تالش در سال تحصيلي 1400-1401 بودند كه از بين آن ها 384 نفر به صورت دسترس انتخاب شده و پرسشنامه ها را به صورت اينترنتي تكميل كردند.ابزار پژوهش شامل مقياس سازگاري تحصيلي بيكر و سرياك (1984 )، پرسشنامه بار شناختي پاس،ون مرينبوئر و آدم (1994)، پرسشنامه انعطاف پذيري شناختي دنيس و وندروال (2010)، پرسشنامه آگاهي فراشناختي از راهبردهاي مطالعه مختاري و ريچارد (2002)، مقياس شايستگي هيجاني- اجتماعي مينگ ژو و جسي اي (2012)، پرسشنامه چشم انداز زمان زيمباردو و بويد (1999 )،بودند.يافته ها:نتايج تحليل داده ها نشان داد شاخص هاي برازش مدل پيش بيني در وضعيت مطلوبي قرار دارد.نتايج تحليل معادلات ساختاري و رگرسيون حاكي از معناداري ضرايب مسير مستقيم بين متغيرهاي بارشناختي و انعطاف پذيري شناختي با سازگاري تحصيلي در مدل نهايي بود.بر طبق مسير اول،نقش واسطه اي مثبت شايستگي هيجاني-اجتماعي در رابطه بين انعطاف پذيري شناختي و آگاهي فراشناختي با سازگاري تحصيلي مشخص شد.در مسير دوم مشخص شد كه متغير چشم انداز زمان(آينده متعالي) نقش مثبت بر اثر انعطاف پذيري شناختي و آگاهي فراشناختي بر سازگاري تحصيلي دارد. نتيجه گيري:بنابر اين به كارگيري راهكارهاي افزايش انعطاف پذيري شناختي و آگاهي فراشناختي و كاهش بار شناختي نامطلوب مي‌تواند به افزايش سازگاري تحصيلي در دانش آموزان منجر شود.