تدوين مدل بهبود عملكرد شتاب‌دهنده‌هاي استارت‌آپ

پژوهش حاضر با هدف طراحي الگويي براي بهبود عملكرد شتاب‌دهنده‌هاي استارت‌آپ و شناسايي ابعاد و مؤلفه‌هاي آن  انجام ‌شده است. اين پژوهش از نظر روش  و ماهيت در زمره تحقيقات آميخته اكتشافي قرار دارد و از نظر هدف كاربردي است.  پژوهش حاضر در دو بخش كيفي (فراتركيب و دلفي) و كمّي صورت گرفت. جامعه مورد مطالعه در بخش كيفي شامل 25 مقاله فارسي و لاتين مرتبط با بهبود عملكرد در شتاب‌دهنده كه به روش سرشماري در روش فراتركيب انتخاب شدند. جامعه آماري در بخش دلفي نيز شامل 30 نفر از اعضاي هيئت‌علمي رشته مديريت و مديران شركت‌هاي مرتبط با شتاب‌دهنده‌هاي استارت‌آپ بوده است. در بخش كمي نيز 250 نمونه از كاركنان شتاب‌دهنده‌هاي ايران با روش طبقه‌اي تصادفي سيستماتيك انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه‌ محقق‌ساخته است كه اعتبار آن از طريق روش‌هاي روايي سازه و بارهاي عاملي و همچنين محاسبه آلفاي كرونباخ به دست آمد و تأييد شد. به‌منظور تجزيه ‌و تحليل داده‌ها از تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي همچنين تحليل مسير، با استفاده از نرم‌افزارهاي آماري spss و smart pls بهره برده شد. براساس تحليل عاملي اكتشافي 73 گويه پرسشنامه در 12 مؤلفه اصلي و 61 مؤلفه فرعي طبقه‌بندي ‌شده است. نتايج تحليل عاملي تأييدي نشان مي‌دهد 12 مؤلفه منابع انساني مربيگري، فنون مديريت، منظر مشتري، بهبود مستمر، پشتيباني، روابط مالي، فرايندهاي داخلي، مدل كسب‌وكار، اكوسيستم برنامه، رقبا و محيط  بر بهبود عملكرد شتاب‌دهنده‌هاي استارت‌آپ ‌ مؤثر است.