مدل مفهومي براي تعيين اندازه موثر واحد حسابرسي داخلي

مطالعه با هدف ارائه مدل مفهومي تعيين اندازه موثر واحد حسابرسي داخلي در شركت‌هاي ايراني انجام شده است. پژوهش حاضر مبتني بر فلسفه تفسيري است و با رويكردي قياسي-استقرايي انجام شده است. از منظر هدف نيز يك پژوهش اكتشافي است كه با روش تحقيق آميخته صورت گرفته است. جامعه آماري اين پژوهش شامل اساتيد و مديراني است كه سابقه اجرايي بالايي در حوزه حسابرسي در شركت‌هاي ايراني دارند. نمونه‌گيري به روش غيراحتمالي و به صورت هدفمند صورت گرفته است. ابزار گردآوري داده‌ها مصاحبه و پرسشنامه مي‌باشد. جهت تحليل مصاحبه‌هاي تخصصي، روش گراندد تئوري بكار گرفته شده است. همچنين شاخص‌هاي شناسايي شده با روش دلفي فازي اعتبارسنجي شده است. تحليل داده‌هاي پژوهش در فاز كيفي با نرم‌افزار MaxQDA و در فاز كمي با نرم‌افزار Matlab انجام شده است. براي دستيابي به اهداف پژوهش با تحليل مصاحبه با خبرگان، مجموعه‌اي از شاخص‌هاي زيربنايي تعيين اندازه موثر واحد حسابرسي داخلي شناسايي شدند. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه برنامه فراگير حسابرسي داخلي و ساختار حاكميت شركتي نقش زيربنايي در تعيين اندازه موثر واحد حسابرسي داخلي دارند. اين عوامل بر رويكرد متدولوژي حسابرسي داخلي و شرح وظايف حسابرسي داخلي اثر مي‌گذارند. به همين ترتيب مديريت منابع انساني، مديريت ريسك و ماموريت حسابرسي داخلي بر كيفيت كميته حسابرسي تاثير مي‌گذارند. كيفيت اين كميته بر ارزش‌افزايي حسابرسي داخلي اثر مي‌گذارد و به تعيين اندازه حسابرسي داخلي منجر مي‌شود.