مدل پيش‌بيني سازگاري رواني-اجتماعي با بيماري، بر اساس استرس ادراك‌شده و انسجام رواني با ميانجي‌گري رفتارهاي ارتقادهنده سلامت در بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير

مقدمه: بروز بيماري‌هاي روان‌تني سبب مي‌شود نظم رواني بيماران مختل شود و با آسيب‌هاي روان‌شناختي مزمني مواجه شوند. با توجه به نقش شناخته‌شده مسائل رواني در بيماري‌هاي روده‌اي، پژوهش حاضر به بررسي نقش ميانجي‌گر رفتارهاي ارتقادهندۀ سلامت در رابطه بين استرس ادراك‌شده و انسجام رواني با سازگاري رواني-اجتماعي با بيماري در بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير پرداخته است.مواد و روش‌ها: روش پژوهش، توصيفي- همبستگي و مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير بودند كه در فصل پاييز و زمستان سال 1400 به مراكز درماني و متخصصان گوارش شهر اصفهان مراجعه كرده بودند. نمونه آماري 340 بيمار بود كه با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارها شامل مقياس سازگاري رواني- اجتماعي با بيماري (PSADS)، مقياس استرس ادراك‌شده (PSS)، پرسشنامه انسجام رواني (SCQ) و پرسشنامه رفتارهاي ارتقادهنده سلامت (HPBQ) بودند و تحليل داده‌ها با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري و آزمون بوت استراپ با بهره‌گيري از نرم‌افزار آماري SPSS  نسخه 23 و AMOS  نسخه 23 صورت گرفت.يافته‌ها: نتايج نشان داد استرس ادراك‌شده، انسجام رواني و رفتارهاي ارتقادهنده سلامت بر سازگاري رواني-اجتماعي اثر مستقيم معنادار دارد (0/01 P). نتايج بوت استراپ نشان داد كه رفتارهاي ارتقادهنده سلامت در رابطه بين استرس ادراك‌شده و انسجام رواني با سازگاري رواني-اجتماعي با بيماري‌اي كه نقش ميانجي‌گري دارد، معنادار است (0/01 P).نتيجه‌گيري: لازم است كه درمانگران باليني با به‌كارگيري روش‌هاي درماني روان‌شناختي كارآمد مبتني بر رفتارهاي ارتقادهنده سلامت، سازگاري رواني-اجتماعي بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير را بهبود بخشند.