بررسي اثر عصاره هيدروالكلي گياه گزنه بر بيان ژن COX در سرطان القا شده تخمدان موش

سرطان تخمدان بالاترين موارد مرگ ‌و ‌مير را در بين همه‌ بدخيمي‌ هاي دستگاه تناسلي زنان دارد. اين سرطان ششمين سرطان در كشورهاي غربي و رتبه هشتم سرطان در زنان ايراني است كه در مراحل اوليه حتي مراحل بالاتر هيچگونه علامتي ندارد. يكي از ژن‌هايي كه در اين سرطان بيان زيادي دارد و مهار آن باعث افزايش پاسخ به درمان مي‌شود ژن Cox است. لذا هدف از اين مطالعه بررسي سرطان تخمدان در مراحل اوليه، بررسي بيان ژن Cox و آنزيم‌هاي SGPT و SGOT و همچنين بررسي تيمار غلظت‌هاي مختلف عصاره گياه گزنه است. در اين مطالعه تجربي عصاره هيدروالكلي ساقه، برگ و ريشه گياه گزنه تهيه و دوزهاي 75 و 250 ميلي‌گرم بركيلوگرم وزن بدن آماده گرديد. جهت القا سرطان تخمدان در موش كوچك آزمايشگاهي از ماده DMBA استفاده گرديد. پس از 28 روز براي سنجش مقدار آنزيم خونگيري انجام شد. سپس بافت تخمدان جداسازي، توزين و از لحاظ مرفولوژي با ساير اندام‌ها مقايسه گرديد. استخراج RNA، نانودراپ، الكتروفورز، سنتز cDNA، و بررسي بيان ژن انجام شد. نتايج توسط نرم‌افزار SPSS مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج سنجش آنزيم SGOT نشان داد تيمارهاي R250 و S75 و T2 داراي تغييرات معني‌داري هستند. حد نرمال بيان ژن Cox مربوط به شاهد آزمايشگاهي (1.63) بوده و كمترين ميزان بيان ژن مربوط به تيمار S75 در روز 28ام و بيشترين ميزان بيان مربوط به R75 در همان روز است. بنابراين به نظر مي‌رسد تغييرات بيان ژن Cox و آنزيم SGOT مي‌تواند به عنوان ماركري جهت تشخيص زودرس سرطان تخمدان مورد استفاده قرار گيرد.