تأثير ميزان كمّي و كيفي آب آبياري بر تغييرات چگالي ميوه‌زيتون در طول دوره‌رشد

چگالي ميوه در محصولات كشاورزي بر كيفيت محصول و درنتيجه نگهداري و انبارداري آن مؤثر است. براي بررسي تغييرات چگالي ميوه‌زيتون، مطالعه‌اي در باغ زيتون 20 ساله با رقم روغني طي دو سال زراعي متوالي 1399 و 1400 در قالب تيمارهاي با پنج سطح آبياري (به‌ترتيب 25 درصد نياز آبي زيتون 1I، 50 درصد نياز آبي زيتون 2I، 75 درصد نياز آبي زيتون 3I، 100 درصد نياز آبي زيتون 4I و 125 درصد نياز آبي زيتون 5I) و سه سطح شوري (آب شور چاه مورد استفاده‌كشاورزي در منطقه، 1S با dS/m 7.5– 3.5=EC =، تلفيق 50 درصدي از آب چاه و آب آشاميدني منطقه، 2S و آب شيرين (شرب منطقه)، 3S با dS/m 1.35– 0.8=EC )، با سه تكرار به‌صورت طرح آزمايشات فاكتوريل، در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي انجام شد. تيمار IS نماينده‌شاهد بود. مشخصه‌هاي وزن و حجم ميوه‌زيتون در بازه‌هاي زماني مختلف (هفت مرتبه) از ظاهرشدن ميوه (خرداد) تا برداشت ميوه براي توليد روغن (آذر) بررسي و اندازه‌گيري شد. به‌طور كلي نتايج نشان داد كه آب آبياري نرمال (4I و 5I) و كيفيت مناسب (2S و 3S) باعث افزايش وزن و حجم و تغيير در چگالي ميوه‌زيتون مي‌شود. اثر متقابل شوري و آبياري روي ميزان چگالي ميوه‌زيتون در سطح پنج درصد در هر دو سال مطالعه معني‌دار شد. در سال 1399، در تيمارهاي مختلف آبياري از 2I تا 5I، تغييرات چگالي ميوه در دوره دوم رشد ميوه در سطح شوري (1S) نسبت به سطوح شوري ديگر (2S و 3S) بيشتر شد. در همين بين، بيشترين و كمترين مقدار به‌ترتيب مربوط به تيمارهاي آبياري 2I و 3I بود. درسال 1399، بيشترين چگالي ( gr/ cm^31.1356) در سطح شوري بالا (1S) و در تيمار آبياري كم (I) مشاهده شد. در سال 1400، در همه‌تيمارهاي آبياري بيشترين مقدار چگالي ميوه (gr/ cm^31.1105) در دوره‌اول رشد مربوط به سطح شوري 1S و در مرحله‌دوم رشد نسبت‌به ديگر سطوح شوري كمتر شده (با شيب ملايم) است. در همين سال، در مرحله‌دوم از رشد ميوه‌زيتون، تيمار 3S1I بيشترين مقدار (gr/ cm^31.0753) و تيمار 3S5 I كمترين مقدار چگالي ميوه (gr/ cm^3 0/9899) را به خود اختصاص دادند. با وجود اينكه كيفيت و كمّيت پايين آب آبياري (1S و 1I و 2I) باعث كاهش وزن و حجم ميوه‌زيتون مي‌شود، اما در بهبود كيفيت روغن مناسب است و بر چگالي ميوه‌زيتون تأثيرگذار خواهند بود.