كاربرد منطق در كشف برهان صديقين (با تقرير صدرالمتألهين) از آيۀ 53 سورۀ فصلت

برهان صديقين درصدد است بدون وساطت مخلوقات، وجود حق ـ‌تبارك و تعالي‌ـ را اثبات نمايد. اين منهج را فارابي طرح كرده و ابن‌سينا با تقرير برهان «امكان و وجوب»، بر آن جامه تحقق پوشاند. صدرالمتألهين به «صديقين بودن» به تقرير ابن‌سينا معترض شده و خود او برهاني مبتني بر روش مذكور ارائه كرده است. حال پرسش اينست آيا با توجه به ضوابط منطقي، ميتوان اين برهان ـ‌كه نتيجۀ تلاشهاي بزرگان فلاسفۀ اسلامي، از فارابي تا ملاصدراست‌ـ را از قرآن‌كريم استنباط نمود و ادعا كرد قرآن اين حقيقت را چندين قرن قبل از فارابي، بوعلي و صدرالمتألهين، بيان نموده است؟ اين پژوهش با روش توصيفي‌ـ‌تحليلي و با كاربرد قواعد علم منطق، برهان مزبور را از آيۀ 53 سورۀ فصلت كشف و استنباط كرده و با تبيين هر كدام از صغرا و كبراي برهان، نشان داده است كه چگونه ميتوان هر يك را از آيۀ مذكور استنباط نمود. بثمر نشاندن اين تحقيق، اولاً، نمونه‌يي از عقلاني بودن مفاهيم قرآن، ثانياً، جلوه‌يي از تفكيك‌ناپذيري قرآن و برهان بصورت عيني و مصداقي، و ثالثاً، جنبه‌يي از اعجاز علمي اين كتاب آسماني است.