بررسي تاثير دوركاري بر اختلالات اسكلتي‌عضلاني (MSDs) و عوامل رواني-اجتماعي با شيوع همه‌گيري COVID19 : مقاله مروري

مقدمه : پيشرفت تكنولوژي انعطاف‌پذيري شغلي را براي كارمندان و كارفرمايان به طور يكسان افزايش داده است. با توجه به اينكه دوركاري موثر نياز به برنامه‌ريزي دارد، همه‌گيري COVID-19 بسياري از كارمندان را به سرعت به تغيير محل كار از بيرون به خانه ، بدون اطمينان داشتن از مهيا بودن شرايط وا داشت. هدف از انجام اين مطالعه بررسي تاثير دوركاري بر اختلالات اسكلتي‌عضلاني و عوامل رواني-‌اجتماعي در ايام كرونا است. روش كار: اين پژوهش به روش مروري انجام شده است. جستجوي مقالات از سال 2020 تا 2023 در سايت‌هاي PubMed، Science Direct، Google Scholar و با كلمات اصلي  Ergonomics ، Teleworking، MSDs، ، COVID19صورت گرفت. يافته‌ها: در مجموع 93 مقاله در جستجوي اوليه انتخاب شدند. با ارزيابي عنوان‌ها، 45 مقاله مرتبط و با بررسي چكيده‌ها 30 مقاله كه  در نهايت 13 مقاله كه فول‌تكست آن‌ها در دسترس بود انتخاب شدند. اين مقالات به بررسي تاثيرات دوركاري بر اختلالات  اسكلتي‌عضلاني و عوامل اجتماعي‌رواني در دوران كرونا اشاره دارند.نتيجه گيري: بيشتر مطالعات بر افزايش ناراحتي‌هاي اسكلتي‌عضلاني اشاره دارند. دوركارها درد و ناراحتي اسكلتي‌عضلاني را بيشتر در نواحي مختلف بدن تجربه كرده‌اند. ساعات كاري طولاني‌تر با استراحت كوتاه‌تر براي برآورده كردن افزايش تقاضاي كاري، انزواي اجتماعي، عدم حمايت همكاران، مرزهاي مبهم كار و خانه و حضور همه‌جانبه شغلي، از عوامل رواني‌اجتماعي و سازماني مرتبط با اختلالات اسكلتي‌عضلاني هستند. براي تعدادي از كارمندان، دوركاري به عنوان يك روش معمول كار در دوره پس از همه‌گيري باقي خواهد ماند. بنابراين، شناسايي عوامل خطر مرتبط با دوركاري براي اختلالات اسكلتي‌عضلاني و رسيدگي به آنها با اقدامات پيشگيرانه به موقع از راه دور و نيازهاي فردي كارمندان ضروري است.