نيازسنجي و اولويت‌بندي نيازهاي اجتماعات محلي با رويكرد ارزيابي مشاركتي روستايي (موردمطالعه: شهرستان ملكشاهي، استان ايلام)

يكي از اهداف اصلي برنامه‌هاي توسعه روستايي، توانمندسازي اجتماعات روستايي و حل مشكلات اين اجتماعات از طريق امكانات و ظرفيت‌هاي اجتماع محلي است. براي دستيابي به توسعه پايدار روستايي و پذيرش آن از سوي اجتماع محلي توجه به نيازهاي واقعي آن‌ها از اهميت اساسي برخوردار است. در اين مقاله تلاش شده است تا نيازهاي روستاهاي شهرستان ملكشاهي از ديد اجتماع محلي شناسايي و اولويت‌بندي شود. ميدان مطالعه شامل همه 27 روستاي شهرستان ملكشاهي است. روش پژوهش كيفي و نيازسنجي مشاركتي و تكنيك مورداستفاده جلسات گروه‌هاي كانوني است. تلاش شده است با برگزاري جلسات گروهي كانوني حداقل 5 نفره و بيشتر و درگيركردن گروه‌ها و اقشار مختلف ساكنان روستاها، نيازهاي اساسي آنان از ديد اجتماع محلي شناسايي و اولويت‌بندي شود. يافته‌ها نشان داد چهار نياز پوشش تلفن همراه و اينترنت همراه، كار و اشتغال، تأمين آب شرب باكيفيت و لوله‌كشي آب و ايجاد زيرساخت‌هاي آموزشي براي تحصيل كودكان مهم‌ترين نيازهاي روستاهاي شهرستان ملكشاهي از نظر اجتماع محلي است. نتايج نشان داد نيازهاي اجتماعات محلي بيشتر از جنس زيرساختي و معطوف به نهادهاي دولتي است و اجتماع محلي با سلب مسئوليت از خود و تحميل آن بر نهادهاي دولتي، انتظار دارد اين نهادها نسبت به رفع اين نيازها اقدام نمايند. ريشه اين مسئله را مي‌توان در تمركزگرايي اداري سياسي در كشور و تضعيف سلسله‌مراتب اجتماعي سنتي و سهم ناچيز دينفعان محلي در مديريت محلي پيگيري كرد.