مقايسه برخي صفات رشدي و مورفولوژيك و محتواي عناصر مغذي دو توده ريحان تحت تأثير بسترهاي كشت در دو سامانه هيدروپونيك و آكواپونيك

افزايش جمعيت جهان انسان را با چالش‌هاي جديدي از جمله آلودگي‌هاي زيست‌محيطي و تأمين غذاي كافي مواجه ساخته است. استفاده از راه‌كارهاي كشاورزي پايدار مي‌تواند با غلبه بر اين معضلات به كاهش خطرهاي زيست‌محيطي و بازسازي اكوسيستم‌هاي طبيعي كمك نمايد. سامانه‌هاي كشت بدون خاك به‌عنوان يكي از ابزارهاي كشاورزي پايدار در كشت و پرورش محصولات پرمصرف كشاورزي رواج بسياري يافته است. اين پژوهش، در قالب تجزيه مركب در مكان بر پايه طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار انجام شد. هدف اين پژوهش، مقايسه عملكرد و اجزاي عملكرد و محتواي عناصر غذايي توده‌هاي ريحان سبز و بنفش كشت‌شده در ده نوع بستر كشت (پرليت، كوكوپيت، ماسه، پوكه معدني به‌صورت خالص و نيز در تركيب با يكديگر با نسبت حجمي 50:50) در سامانه‌هاي آكواپونيك و هيدروپونيك بود. يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه توده‌هاي ريحان مورد بررسي از رشد بيش‌تري در سامانه آكواپونيك نسبت به هيدروپونيك برخوردار بودند. در واقع هماهنگي مطلوب بين اجزاي سامانه آكواپونيك يعني ماهي كپور، باكتري‌ها و ريحان به تغذيه كافي و مؤثر گياهان و رشد بيش‌تر آن¬ها منجر شد. همچنين پارامترهاي رويشي، اجزاي عملكرد و عناصر ريحان در بستر كشت پرليت+كوكوپيت از بيش‌ترين مقادير برخوردار بودند، ضمن اينكه كم‌ترين رشد در بسترهاي كشت ماسه و پوكه معدني مشاهده شد. بنابراين سامانه ‌كشت آكواپونيك ريحان با گزينش بسترهاي كشت مناسب مي‌تواند عملكرد زيادي داشته و به‌عنوان سامانه جايگزين كشت خاكي به‌ويژه در نواحي كم‌آب و خشك مورد استفاده قرار بگيرد.