پيش بيني و روند تغييرات كاربري و پوشش اراضي با استفاده از روش‌هاي تلفيقي زنجيره ماركوف و سلول‌هاي خودكار و مدل‌ساز تغيير سرزمين در دشت سيستان

در برنامه ريزي و مديريت بهينه منابع طبيعي، آگاهي از چگونگي تغييرات پوشش اراضي و كاربري اراضي و عوامل ايجادكننده آن بسيار ضروري هستند. در اين زمينه داده هاي سنجش از دور، از قابليت بالايي براي بررسي تغييرات زماني و مكاني پوشش اراضي و كاربري اراضي برخوردار هستند. هدف از تحقيق حاضر پيش بيني و بررسي روند تغييرات كاربري اراضي و پوشش اراضي در منطقه زهك دشت سيستان مي باشد. بدين منظور نقشه هاي كاربري و پوشش اراضي از تصاوير ماهواره اي لندست سال هاي 1987، 2001 و 2018 به روش طبقه بندي نظارت شده، ماشين بردار پشتيبان تهيه شــد. سپس با استفاده از نقشه كاربري اراضي سال هاي 1987 و 2001 پوشش اراضي در سال 2018 پيش بيني شد. كاربرد نقشه كاربري اراضي سال هاي 2001 و 2018 پوشش اراضي مربوط به سال 2030 با استفاده از روش تلفيقي زنجيره ماركوف و سلول هاي خودكار پيش بيني شد. براي تحليل روند تغييرات كاربري و پوشش زمين سال 2001-1987، 2018-2001 و سال 2030-2018 از مدل ساز تغيير سرزمين استفاده شد. نتايج نشان داد در دوره زماني 2001 1987 سطوح كاربري هاي زراعت آبي 2013 هكتار، پوشش درختي 1117 هكتار، منابع آب 2391 و اراضي باير 9535 هكتار كاهش يافته است. همچنين مساحت كاربري هاي منطقه مالچپاشي 192 هكتار و تپه هاي ماسه اي 14864 هكتار افزايش داشتند. طي بازه زماني 2018 2001 سطوح كاربري هاي زراعت آبي 3533 هكتار و اراضي باير 3707 هكتار كاهش و مساحت كاربري هاي پوشش درختي 313 هكتار، منابع آب 5385 هكتار، منطقه مالچپاشي 247 هكتار و تپه هاي ماسه اي با 1295 هكتار افزايش داشته است. در پيش بيني دوره زماني 2030 2018 سطوح كاربري هاي زراعت آبي به ميزان 1098 هكتار، تپه هاي ماسه اي 527 هكتار و اراضي باير 2020 هكتار كاهش مي يابد. در اين پيش بيني عرصه كاربري هاي پوشش درختي 16 هكتار، پهنه هاي آبي 3607 هكتار، منطقه مالچپاشي 23 هكتار افزايش خواهد يافت.