مطالعۀ جامعه شناختي ويژگي‌هاي شهر ترومازده از منظر شهروندان (مورد مطالعه: شهر تبريز)

با شروع روند شهرنشيني در جهان، كشورهاي توسعه‌يافته شهر و شهرگرايي را با توجه به سطح كيفي زندگي مردم، به پديده‌اي پويا و متعادل تبديل كردند، ولي در كشورهاي درحال‌توسعه، به‌دليل ساختارهاي غلط و معيوب و ناكارآمدي نهادي و ساختاري، شهرنشيني و شهرگرايي به پديده‌اي ناهنجار تبديل شده و مسائل و آسيب‌هاي شهري متعددي به بار آورده است. اين ناهنجاري و رشد تصاعدي مسائل، وضعيت شهرهاي چنين جوامعي را به وضعيت ترومايي تبديل كرده است.در پژوهش حاضر، با هدف فهم نحوۀ درك و تصور شهروندان از شهر ترومازده از روش كيفي و شيوۀ گراندد تئوري استفاده شد. داده‌ها به روش نمونه‌گيري هدفمند و با تكنيك مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته از 30 نفر از شهروندان شهر تبريز در سال 1402 جمع‌آوري شد و به روش كدگذاري سه‌مرحله‌اي باز، محوري و گزينشي، مقوله‌ها شناسايي و تحليل شدند.مقوله‌هاي اصلي به‌دست‌آمده حول مقولۀ مركزي (شهر ترومازده) عبارت‌اند از: شهر بدمنظر با غده‌هاي بدخيم، ميدان‌هاي ترومايي و ناامن، رشد و تكثير انواع آسيب‌ها، مديريت بي‌توجه به پروژه‌هاي انسان‌محور و بحران آلودگي‌هاي صوتي، بصري و زيست‌محيطي.ناسازي‌هاي موجود در شهر، زندگي در شهر را مملو از اضطراب و آشفتگي‌هاي روحي و رواني مي‌كند. ثمرۀ زندگي در اين شهر ترومازده، هراس و ترس، احساس نااميدي و پريشاني و سرگرداني است. اين وضعيت، لزوم توجه برنامه‌ريزان و مسئولان شهري به اين امر مهم و انجام اقدامات اساسي در جهت برون‌رفت از اين وضعيت و تلاش در جهت سوق‌دادن شرايط زيست شهري به شهر مطلوب براي زيست آحاد شهروندان را دوچندان مي‌سازد.