ارتباط و تعامل ممنوعيت توسل به‌زور با ساير اصول بنيادين حقوق بين‌الملل

اصل ممنوعيت توسل به زور در روابط بين المللي، در تعيين ميزان كارايي قضايي بين المللي در فيصله اختلافات و تثبيت موقعيت قانون تأثيرگذار بوده است زيرا اصل عدم توسل به زور يكي از اصول مسلم منشور بوده و جز در موارد استثنايي به كلي مردود است و از قواعد آمره به شمار مي آيد. نوشتار حاضر باهدف ارتباط و تعامل ممنوعيت توسل به زور با ساير اصول بنيادين حقوق بين الملل به روش كتابخانه اي به نگارش درآمده است. يافته ها حاكي از آن است كه؛ بنابراين توسل به زوري كه شامل تهديد به زور و يا استفاده از زور بدون مجوز رسمي شوراي امنيت باشد، نقص صريح منشور سازمان ملل محسوب مي گردد. ماده 51 منشور سازمان ملل متحد كه توسل به قواي قهريه و اقدام زورگرايانه يك جانبه را در اعمال حق دفاع مشروع خواه به صورت فردي و يا دسته جمعي در مقابل حمله مسلحانه مجاز دانسته است. بنابراين اصل توسل به زور در روابط بين الملل در صورت نقض حاكميت يا حقوق بشر توسط يكي از اعضاي سازمان ملل را بايد با حساسيت خاصي توسط سازمان ملل بكار گرفته شود تا موجب نقض حاكميت و توسل يك جانبه استفاده از قدرت توسط كشورهاي قوي تر تلقي نشود.