بررسي اصل رفاه اجتماعي در حقوق ايران و ارتباط آن با ساير حق هاي بشري

رفاه اجتماعي تعبيري است معطوف به وضعيت اقتصادي، اجتماعي و سياسي كه حفظ كرامت انساني و مسئوليت‌پذيري افراد جامعه، در قبال يكديگر و ارتقاي توانمندي‌ها، از اهداف آن است. رفاه اجتماعي در هر جامعه از اساسي‌ترين نيازهاي اجتماعي است كه افراد جامعه بايد از آن برخوردار باشند. در واقع يكي از وظايف اصلي هر دولتي تأمين رفاه شهروندان است. از ديدگاه حقوقي تأثير اصل رفاه اجتماعي در نظام حقوقي كشورها را مي‌توان هم در سطح كلان و هم در سطح خرد مورد بررسي قرار داد. در حمايت از حقوق شهروندي، مي‌توان به فعاليت هاي مؤثر و مفيد كميسيون حقوق بشر اسامي، ديوان عدالت اداري، سازمانهاي بازرسي كل كشور و نيز، كميسيون اصل 90 مجلس و تأسيس يك نهاد ملي (ماده 99 قانون شهروندي) كه وظيفه آن، آموزش و ترويج حقوق شهروندي، اطلاع رساني داخلي و بين المللي و نيز حمايت از فرد و جامعه جهت اجراي دقيق و كامل حقوق شهروندي و نظارت بر اجراي قانون حقوق شهروندي و بررسي شكايات دريافتي است، اشاره كرد. نتايج تحقيق حاضر نشان مي‌دهد رفاه اجتماعي در حقوق ايران، با ساير حق هاي بشري در ارتباط است، ودر محورهاي مختلف مدني، اقتصادي، اجتماعي، سياسي، فرهنگي، حق بر غذا، مسكن و پوشاك و.... ظاهر مي‌گردد. ايجاد رفاه اجتماعي موجبات رضايت شهروندان را فراهم مي آورد. سوال اصلي اين است كه شاخص‌هاي رضايت شهروندان براساس منشور حقوق شهروندي چيست؟ در اين پژوهش روش تحقيق توصيفي-تحليلي مي باشد.