اثربخشي آموزش ماتريكس درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر الگوهاي ارتباطي زنان متأهل داراي سبك دلبستگي اجتنابي و اضطرابي

هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي آموزش ماتريكس درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر الگوهاي ارتباطي زنان متأهل داراي سبك دلبستگي اجتنابي و اضطرابي بود. اين پژوهش كاربردي از نوع آزمايشي با طرح عاملي 2×2 پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل دانشجويان زن متأهل دانشگاه بجنورد در سال تحصيلي 1399-1398 بود كه داوطلب شركت در پژوهش بودند. از اين جامعه 40 نفر كه سبك دلبستگي ناايمن داشتند و نمرۀ بالايي در پرسشنامۀ الگوهاي ارتباطي كسب كرده بودند، به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و دو گروه كنترل جايگزين شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامۀ الگوهاي ارتباطي (CPQ) استفاده شد. مداخله، برنامۀ آموزش ماتريكس درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بود كه در 8 جلسۀ 120 دقيقه‌اي به‌صورت گروهي اجرا شد. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس چندمتغيري در نرم‌افزار SPSS-22 تحليل شدند. نتايج نشان داد ماتريكس درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش الگوي ارتباطي سازنده (001/0 p) و كاهش الگوهاي اجتنابي و متوقع-كناره‌گير تأثير معني‌داري دارد (001/0 p)، اما سبك دلبستگي و تعامل آن با مداخله بر الگوهاي ارتباطي تأثير معني‌داري ندارد (05/0 p)؛ بنابراين مي‌توان از مداخلۀ برنامۀ آموزش ماتريكس درمان مبتني بر پذيرش و تعهد براي بهبود الگوهاي ارتباطي زنان متأهل استفاده كرد.