مطالعۀ تطبيقي انتقادي دلايل ضرورت نبوت از ديدگاه فاضل مقداد و علامه طباطبايي

از ديرباز دلايل ضرورت نبوت موردتوجه بسياري از متفكرين اسلامي قرار گرفته است. برخي مانند اشعري‌ها كه حسن و قبح عقلي را نمي‌پذيرند، براي اثبات نبوت چه در صدق ادعا و چه در محتواي رسالت، تنها معجزه داشتن را شرط دانسته‌اند، ولي برخي مانند عدليه و معتزله معجزه را تنها دليل ادعاي نبوت دانسته و دلايل متفاوتي را در اثبات ضرورت نبي مطرح كرده‌اند. فاضل مقداد، متكلم قرن هفتم و علامه طباطبايي، فيلسوف دورۀ معاصر در بيان ضرورت نبي از براهين و روش‌هايي متفاوت بهره برده‌اند. فاضل مقداد با تمسك به روش متكلمين و بهره‌گيري از برهان لطف و همچنين با استدلال به روش حكما و بهره جستن از برهان اصلاح نوعي انساني، ضرورت بعثت نبي را اثبات كرده است. اما علامه نه تنها دو روش فاضل مقداد را با دلايل متقن رد نموده است، بلكه براهين متعددي را مانند برهان نيازمندي بشر به ‌نظام قانون كامل، برهان هدايت انسان به كمال مطلوب و برهان خالي نبودن زمين از حجت اقامه نموده است. در اين مقاله ديدگاه علامه طباطبايي به دليل داشتن براهين يقيني به عنوان نظر برگزيده، تبيين شده است.