بررسي بقاء كوتاه مدت و برخي از فاكتورهاي پيش بيني كننده در بيماران سكته قلبي حاد شهر دزفول در سال 99 - 1398

زمينه و هدف بيماريهاي قلبي عروقي شايع ترين علت مرگ در بيشتر كشورها و مهمترين علت از كار افتادگي مي باشند. هدف اين مطالعه بررسي بقاء كوتاه مدت 28 روزه و تعيين برخي از فاكتورهاي پيش بيني كننده بقاء كوتاه مدت در بيماران مبتلا به سكته قلبي حاد بود.بررسي حاضر يك مطالعه همگروهي گذشته نگر بود كه مبتني بر جمعيت در 260 بيمار با سكته قلبي حاد دربخش قلب بيمارستان بزرگ دزفول به عنوان تنها مركز آموزشي درماني مرجع در شهرستان دزفول، در فاصله زماني دو ساله99 - 1398 انجام گرفت. جهت بررسي ميزان بقاء كوتاه مدت از روش جدول عمر و كاپلاماير استفاده شد. براي مقايسه توابع بقاء بيماران و پيش بيني فاكتورهاي بقاء از آزمون Log rank ، Wilcoxon و رگرسيون چند متغيره Cox استفاده شد.يافته ها ميانگين سني بيماران 76 / 10 ± 91 / 57 سال بود و 193 نفر) 23 / 74 درصد(بيماران مرد بودند. ميزان بقاء بيماران درپايان روز 28 ، 90 درصد بود. در رگرسيون Cox ، ميزان خطر مرگ در زنان بالاتر از مردان بود) 47 / 3 - 08 / 1 : 95 % CI ،82 / 1HR= (. همچنين ميزان خطر مرگ با وضعيت ابتلا به ديابت) 78 / 6 - 21 / 1 : 95 % CI ، 87 / 2HR= (، سابقه ACS (92 / 6 -32 / 1 % : 95CI ، 03 / 3HR= (،كسر جهشي زير 30 (30 / 9 - 68 / 1 : 95 % CI ، 24 / 5HR= (، عدم دريافت داروي ترمبوليتيك) 57 / 3 -10 / 1 % : 95CI ، 84 / 1HR= (،آريتمي قلبي) 08 / 21 - 31 / 2 : 95 % CI ، 98 / 6HR= (و محل درگيري قدامي سكته قلبي) 79 / 2 -27 / 1 % : 95CI ، 67 / 1HR= (ارتباط معني دار آماري داشتند.نتيجه گيري بقاء 28 روزه بيماران با سكته حاد قلبي حدود 90 درصد مي باشد كه بيشترين خطر مرگ ومير در 8 روز اول پساز سكته حاد قلبي مي باشد. فاكتورهاي جنسيت، ابتلا به ديابت، سابقه ACS ،كسر جهشي، مصرف داروهاي ترمبوليتيك، آريتميقلبي و محل درگيري سكته قلبي با بقاء بيماران در ارتباط مي باشند. لذا پيگيري به موقع و مناسب درماني به خصوص درگروه هاي پرخطر نقش مهمي در افزايش بقاء بيماران دارد.