الگوي ساختاري رابطهٔ بين عدم تحمل بلاتكليفي با نشانگان سلامت روان با ميانجيگري اضطراب سلامت در مراقبين زن بيماران مبتلا به آلزايمر

زمينه و هدف: بسياري از مراقبان بيماران گاهي در ارتباط با سلامتي خود، اضطراب را تجربه كنند. عدم تحمل بلاتكليفي پيش‌بيني‌كننده‌اي مهم براي اضطراب و سلامت روان است. هدف پژوهش حاضر، ارائۀ الگوي ساختاري رابطهٔ بين عدم تحمل بلاتكليفي با نشانگان سلامت روان با ميانجيگري اضطراب سلامت در مراقبان زن بيماران مبتلا به آلزايمر بود. روش‌بررسي: روش پژوهش تحليلي‌همبستگي بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمام مراقبان زن بيماران مبتلا به آلزايمر مراجعه‌كننده به انجمن بيماران آلزايمر شهر تهران در سال ۱۳۹۹ تشكيل دادند. از ميان آن‌ها ۳۲۰ نفر به‌صورت داوطلبانه انتخاب شدند. جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از سياههٔ تجديدنظرشدهٔ نشانه‌هاي اختلالات رواني (دروگاتيس و همكاران، ۱۹۷۶) و مقياس تحمل بلاتكليفي-نسخهٔ دوم (مك‌لاين، ۲۰۰۹) و پرسش‌نامهٔ اضطراب سلامت (سالكووسكيس و همكاران، ۲۰۰۲) صورت گرفت. براي تحليل داده‌ها از مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزارهاي SPSS نسخهٔ ۲۴ و AMOS نسخهٔ ۲۴ در سطح معناداري برابر با ۰٫۰۵ استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، مدل مفروض با داده‌هاي گردآوري‌شده برازش داشت (۷۰٫۶۳=X2 و ۱٫۹۱=X2/df و  ۰٫۹۷۵=CFI و  ۰٫۹۴۳=GFI و  ۰٫۸۹۸=AGFI و  ۰٫۰۶۷=RMSEA)؛‌ همچنين ضريب مسير مستقيم بين عدم تحمل بلاتكليفي با سلامت روان (۰٫۰۰۱=p، ۰٫۲۵۰=β) و ضريب مسير مستقيم بين اضطراب سلامت با سلامت روان (۰٫۰۱۹=p، ۰٫۱۳۶=β) و ضريب مسير مستقيم بين عدم تحمل بلاتكليفي با اضطراب سلامت (۰٫۰۰۱=p، ۰٫۲۴۱=β) مثبت و معنادار بود؛ به‌علاوه ضريب مسير غيرمستقيم بين عدم تحمل بلاتكليفي با سلامت روان مثبت و معنادار بود (۰٫۰۴۳=p، ۰٫۰۳۲=β). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش، اضطراب سلامت، رابطهٔ بين عدم تحمل بلاتكليفي را با سلامت روان در مراقبان بيماران مبتلا به آلزايمر ميانجيگري مي‌كند.