اثربخشي آموزش ذهن‌آگاهي بر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و توافق‌پذيري دانشجويان با هوش هيجاني پايين

زمينه و هدف: دانشجويان قشر پوياتر هر جامعه‌اي را تشكيل مي‌دهند و سلامت روان از مسائل مهم‌تر آنان است؛ زيرا زمينهٔ عملكرد بهينهٔ آن‌ها را فراهم مي‌كند. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش ذهن‌آگاهي بر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و توافق‌پذيري دانشجويان با هوش هيجاني پايين اجرا شد.روش‌بررسي: روش پژوهش، نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه و پيگيري سه‌ماهه بود. جامعهٔ پژوهش را دانشجويان كارشناسي‌ارشد روان‌شناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران در سال ۹۹-۱۳۹۸ تشكيل دادند كه به‌‌طور هدفمند انتخاب شدند و به‌شيوهٔ تصادفي در گروه آزمايش و گروه گواه (هر گروه سي نفر) قرار گرفتند. در مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون و پيگيري، آزمودني‌هاي هر دو گروه، نسخۀ دوم پرسش‌نامهٔ پذيرش و عمل (بوند و همكاران، ۲۰۱۱) و خرده‌مقياس توافق‌پذيري پرسش‌نامهٔ پنج عامل بزرگ شخصيت (كاستا و مك‌كري، ۱۹۸۵) را تكميل كردند. سپس براي گروه آزمايش هشت جلسۀ دوساعته مداخلهٔ ذهن‌آگاهي به‌طور گروهي ارائه شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر، آزمون تعقيبي بونفروني و آزمون‌ خي‌دو در سطح معناداري ۰٫۰۵ در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ استفاده شد. يافته‌ها: تحليل واريانس متغيرهاي انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و توافق‌پذيري براي عامل درون‌گروهي (زمان) و عامل بين‌گروهي معنادار بود (۰٫۰۰۱ p). در گروه آزمايش، ميانگين نمرات متغيرهاي انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و توافق‌پذيري در مراحل پس‌آزمون و پيگيري بيشتر از مرحلۀ پيش‌آزمون بود (۰٫۰۰۱ p)؛ همچنين در گروه آزمايش، تفاوت معناداري بين مراحل پس‌آزمون و پيگيري در ميانگين نمرات متغيرهاي انعطاف‌پذيري روان‌شناختي (۰٫۰۳۵=p) و توافق‌پذيري (۰٫۰۱۱=p) مشاهده شد كه نشان داد، اثربخشي درمان ذهن‌آگاهي در مرحلهٔ پيگيري، براي هر دو متغير مذكور ماندگار نبود و در پيگيري به‌طور معناداري كاهش يافت. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش نتيجه گرفته مي‌شود، آموزش ذهن‌آگاهي نقش مؤثري در بهبود انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و توافق‌پذيري دانشجويان با هوش هيجاني پايين ايفا مي‌كند.