تعيين اثربخشي درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر حساسيت اضطرابي، شكايت جسماني و راهكارهاي مقابله‌اي در بيماران زن ۳۰تا۴۵سالهٔ مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس (MS)

زمينه و هدف: بيماري مالتيپل‌اسكلروزيس (ام‌اس) علاوه‌بر اثرات مخرب جسماني، مشكلات هيجاني و روان‌شناختي نيز به‌دنبال دارد. هدف اين پژوهش، تعيين اثربخشي درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر حساسيت اضطرابي، شكايت جسماني و راهكارهاي مقابله‌اي در بيماران زن مبتلا به ام‌اس بود.روش‌بررسي: روش پژوهش، شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعۀ آماري را زنان ۳۰تا۴۵سالۀ مبتلا به ام‌اس مراجعه‌كننده به انجمن ام‌اس شهر اروميه در سال ۱۳۹۸ تشكيل دادند كه از بين آ‌ن‌ها نمونه‌اي به حجم سي نفر به‌روش نمونه‌گيري دردسترس وارد مطالعه شدند و در دو گروه پانزده‌نفره قرار گرفتند. براي جمع‌آوري داده‌ها از شاخص حساسيت اضطرابي (ريس و مك‌نالي، ۱۹۸۵)، پرسش‌نامهٔ راهكارهاي مقابله‌اي (اندلر و پاركر، ۱۹۹۰) و بعد شكايت جسماني چك‌ليست نشانه‌هاي اختلالات رواني (دراگوتيس و همكاران، ۱۹۷۴) بود. براي گروه آزمايش، درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد در هشت جلسۀ يك‌ونيم‌ساعته ارائه شد؛ درحالي‌كه گروه گواه آموزشي دريافت نكرد. به‌منظور تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس تك‌متغيري، آزمون‌ تي ‌مستقل و آزمون خي‌دو در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ انجام شد. سطح معناداري آزمون‌ها ۰٫۰۵ درنظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، بين گروه‌هاي آزمايش و گواه با تعديل نمرات پيش‌آزمون در پس‌آزمون، بين مؤلفه‌هاي حساسيت اضطرابي شامل ترس از نگراني‌ بدني، ترس از عدم كنترل شناختي و ترس از مشاهده‌شدن توسط ديگران (۰٫۰۰۱ p)، متغير شكايت جسماني (۰٫۰۰۱ p) و مؤلفه‌هاي متغير راهكارهاي مقابله‌اي شامل مقابلۀ مسئله‌مدار، مقابلۀ هيجان‌مدار و مقابلۀ اجتنابي (۰٫۰۰۱ p) تفاوت معناداري وجود داشت. نتيجه‌گيري: باتوجه به يافته‌هاي پژوهش نتيجه گرفته مي‌شود، مي‌توان براي براي كاهش حساسيت اضطرابي، كاهش شكايت جسماني و تغيير در راهكارهاي مقابله‌اي بيماران مبتلا به ام‌اس، از درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد استفاده كرد.