بررسي راهبردهاي جبراني كنترل قامت در كودكان با سندرم داون در شرايط مختلف حسي

زمينه و هدف: باتوجه به تفاوت‌هاي كودكان با سندرم داون در فعاليت‌هاي تعادلي و تأخير آن‌ها در توسعهٔ مهارت‌هاي تعادلي و ديگر مهارت‌هاي وابسته به تعادل، به‌نظر مي‌رسد آن‌ها از راهبردهاي جبراني متفاوتي براي حفظ تعادل خود استفاده مي‌كنند؛ ازاين‌رو هدف از مطالعهٔ حاضر بررسي راهبردهاي جبراني كنترل قامت در كودكان با سندرم داون بود.روش‌بررسي: تحقيق حاضر از نوع علّي-مقايسه‌اي بود. حجم نمونه را ۱۴ كودك با سندرم داون با دامنهٔ سني ۶تا۱۱ سال تشكيل دادند كه تحت پوشش مركز توان‌بخشي قائم بخش احمدآباد شهرستان اسلامشهر در سال ۹۸-۱۳۹۷ بودند و همچنين با ۱۴ كودك سالم از لحاظ سني همسان‌سازي شدند كه به‌صورت هدف‌مند و دردسترس در اين تحقيق شركت كردند. راهبردهاي جبراني كودكان با سندرم داون با استفاده از دستگاه پوسچروگرافي پوياي كامپيوتري و در شش شرايط مختلف حسي ارزيابي شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس چندمتغيره (مانوا) و آزمون تعقيبي توكي در نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۵ در سطح معناداري ۰٫۰۵ تحليل شد. يافته‌ها: حذف اطلاعات سيستم بينايي و متحرك‌بودن محيط بينايي به‌طوري‌كه منجربه ارائهٔ آرايه‌هاي نادرست بينايي شود، منجربه تفاوت معناداري بين دو گروه در اتخاذ راهبرد جبراني كنترل قامت شد (۰٫۰۰۱=p)؛ به‌صورتي‌كه گروه عادي از راهبرد مچ و گروه سندرم داون از راهبرد لگن بهره برد؛ همچنين در وضعيت متحرك‌بودن سكوهاي نيرو كه منجربه دستكاري اطلاعات حس عمقي ‌شد، گروه كودكان با سندرم داون از راهبرد لگن استفاده كرد؛ ولي كودكان با سندرم داون اقدام به گام‌برداشتن كردند (۰٫۰۰۱=p). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش، هنگام حذف يك ‌سيستم حسي به‌ويژه حس بينايي، كودكان با سندرم داون درمقايسه با كودكان سالم راهبرد‌هاي محتاطانه‌تري را اتخاذ مي‌كنند.