بررسي تأثير متغير تعديل‌گر انگيزش نوسازي بر رابطۀ ميان سرمايه‌هاي تحولي و رفتارهاي پرخطر در دانشجويان مقطع كارشناسي

زمينه و هدف: رفتارهاي پرخطر دانشجويان يكي از چالش‌هاي اساسي جامعه است كه در پيشگيري از بروز آن و نيز تحول مثبت جواني به سرمايه‌هاي تحولي و انگيزش نوسازي توجه ويژه‌اي مي‌شود؛ ازاين‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير متغير تعديل‌گر انگيزش نوسازي بر رابطۀ سرمايه‌هاي تحولي و رفتارهاي پرخطر در دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه‌هاي شهر همدان انجام شد. روش‌بررسي: اين پژوهش، مطالعه‌اي مقطعي از نوع همبستگي بود كه با استفاده از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري انجام شد. جمعيت آماري آن را دانشجويان ۱۸تا۲۴سالۀ مقطع كارشناسيِ مشغول به تحصيل در دانشگاه‌هاي (اعم‌از دولتي و غيردولتي) شهر همدان در سال تحصيلي ۹۹-۱۳۹۸ تشكيل دادند و ۴۸۶ نفر به‌روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي گردآوري داده‌ها، مقياس سنجش رفتارهاي انحرافي دانشجويان (علي‌وردي‌نيا و يونسي، ۱۳۹۴)، پروفايل سرمايه‌هاي تحولي (انستيتو پژوهشي مينه‌سوتا، ۲۰۰۵) و مقياس پيشرفت‌‌طلبي (انستيتو پژوهشي مينه‌سوتا، ۲۰۰۲) بود. داده‌ها با ‌استفاده ‌از نرم‌افزارهاي SPSS نسخهٔ ۲۴ و SmartPLS نسخهٔ ۳ و روش مدل‌سازي معادلات ساختاري در سطح معناداري ۰٫۰۵ تحليل شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد سرمايه‌هاي تحولي تأثير منفي و معناداري بر رفتارهاي پرخطر داشت (۰٫۳۷۸-=β و  ۰٫۰۰۱ p) و اثر تعديلگري انگيزش نوسازي بر رابطهٔ سرمايه‌هاي تحولي و رفتارهاي پرخطر، مثبت و معنادار بود (۰٫۳۰۳=β، ۰٫۰۰۱ p). همچنين شاخص‌هاي نكويي برازش مدل در هر دو بخش مدل اندازه‌گيري و ساختاري از برازش خوبي برخوردار بودند (۰٫۰۶۷=SRMR، ۰٫۴۳۲=GOF).نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش، سرمايه‌هاي تحولي در كاهش رفتارهاي پرخطر جوانان دانشجويي كه داراي انگيزش نوسازي بيشتري هستند، تأثير بيشتري دارد.