عنوان مقاله :
مدل‌سازي معادلات ساختاري رضايتمندي زوجيت و نشاط معنوي، براساس ويژگي‌هاي شخصيتي با نقش ميانجي رفتارهاي مقابله‌اي والدين نوجوانان دختر ۱۴تا۱۸سالهٔ داراي نشانگان اختلال سلوك
پديد آورندگان :
دادخواه كلاشمي ، زهره دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران - دانشكدهٔ ادبيات، علوم انساني و اجتماعي , اساسه ، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران - دانشكدهٔ ادبيات، علوم انساني و اجتماعي - گروه روان‌شناسي و آموزش كودكان استثنايي , وكيلي ، سميرا دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران - دانشكدهٔ ادبيات، علوم انساني و اجتماعي - گروه روان‌شناسي و آموزش كودكان استثنايي , افروز ، غلامعلي دانشگاه تهران - دانشكدهٔ روان‌شناسي و علوم تربيتي - گروه روان‌شناسي و آموزش كودكان استثنايي , حسن زاده ، سعيد دانشگاه تهران - دانشكدهٔ روان‌شناسي و علوم تربيتي - گروه روان‌شناسي و آموزش كودكان استثنايي
كليدواژه :
رضايتمندي زوجيت , نشاط معنوي , ويژگي‌هاي شخصيتي , رفتارهاي مقابله‌اي , اختلال سلوك
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: مشكلات والدين نوجوانان داراي نشانگان اختلال سلوك حاكي‌از انواع روش‌هاي مشكل‌سازي است كه اشخاص در پاسخ به موقعيت‌هاي عاطفي خود براي تنظيم هيجانات نامناسب تجربه مي‌كنند. هدف پژوهش حاضر، بررسي ارتباط رضايتمندي زوجيت و نشاط معنوي، براساس ويژگي‌هاي شخصيتي با نقش ميانجي رفتارهاي مقابله‌اي در والدين نوجوانان دختر ۱۴تا۱۸سالۀ داراي نشانگان اختلال سلوك بود.روش‌بررسي: پژوهش حاضر در زمرهٔ پژوهش‌هاي همبستگي برمبناي مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعهٔ آماري را والدين نوجوانان دختر ۱۴تا۱۸سالهٔ داراي نشانگان اختلال سلوك شهر تهران در سال تحصيلي ۱۴۰۰-۱۳۹۹ تشكيل دادند و نمونهٔ آماري ۲۴۸ نفر بودند كه با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. ابزارهاي اندازه‌گيري شامل پرسش‌نامهٔ خودگزارشي نوجوانان (آخنباخ، ۱۹۹۱)، مقياس رضايتمندي زوجيت افروز (افروز، ۱۳۷۸)، مقياس نشاط معنوي افروز (افروز، ۱۳۹۵)، پرسش‌نامهٔ شخصيت آيزنك (آيزنك و آيزنك، ۱۹۶۳) و پرسش‌نامهٔ راهبردهاي مقابله‌اي (لازاروس، ۱۹۸۰) بود. تحليل آماري داده‌ها با روش معادلات ساختاري و با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS و AMOS در سطح معناداري ۰٫۰۵ انجام شد.يافته‌ها: در مدل استخراج‌شده، ويژگي شخصيتي برون‌گرايي بر شيوهٔ مقابلهٔ مسئله‌محور اثر مستقيم و مثبت داشت (۰٫۰۱۳=p و ۰٫۱۵۵=β). ويژگي شخصيتي روان‌آزرده‌گرايي بر رضايتمندي زوجيت (۰٫۰۲۱=p و ۰٫۱۴۷-=β) و بر نشاط معنوي (۰٫۰۰۱ p و ۰٫۲۲۷-=β) اثر مستقيم و منفي داشت. شيوهٔ مقابلهٔ هيجان‌محور بر رضايتمندي زوجيت (۰٫۰۰۱ p و ۰٫۲۸۰-=β) و بر نشاط معنوي (۰٫۰۰۱ p و ۰٫۳۰۶-=β) اثر مستقيم و منفي داشت. شيوهٔ مقابلهٔ مسئله‌محور بر رضايتمندي زوجيت (۰٫۰۳۹=p و ۰٫۱۹۸=β) و بر نشاط معنوي (۰٫۰۰۱ p و ۰٫۳۹۶=β) اثر مستقيم و مثبت داشت. ويژگي شخصيتي برون‌گرايي با ميانجي‌گري رفتار مقابله‌اي مسئله‌محور بر رضايتمندي زوجيت (۰٫۰۱۹=p و ۰٫۰۳۱=β) و بر نشاط معنوي (۰٫۰۰۱ p و ۰٫۰۶۱=β) اثر غيرمستقيم داشت. شاخص‌هاي نكويي برازش مدل حاكي‌از برازش مدل بودند (۰٫۰۶۸=RMSEA و ۰٫۹۹۳=GFI و ۰٫۹۳۱=AGFI). نتيجه‌گيري: نتايج بر اهميت تأثير مهارت‌هاي مقابله با استرس براي ارتقاي رضايتمندي زوجيت و نشاط معنوي تأكيد دارد و نقش متغير ميانجي در اين پژوهش بسيار پررنگ است؛ اگرچه رفتارهاي مقابله‌اي، رضايتمندي زوجيت و نشاط معنوي تحت‌تأثير مستقيم ويژگي‌هاي شخصيتي قرار دارند.
عنوان نشريه :
مطالعات ناتواني
عنوان نشريه :
مطالعات ناتواني
