اثربخشي رويكرد زوج‌درماني هيجان‌مدار بر بهبود دلزدگي زناشويي و خودافشايي هيجاني زوجين متقاضي طلاق

زمينه و هدف: طلاق يكي از آسيب‌هاي اجتماعي و خانوادگي است كه تمامي اقشار جامعه به‌نوعي با عوارض سوء آن درگير هستند. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي رويكرد زوج‌درماني هيجان‌مدار بر بهبود دلزدگي زناشويي و خودافشايي هيجاني زوجين متقاضي طلاق انجام شد.روش‌بررسي: روش پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي زوجين متقاضي طلاق مراجعه‌كننده به كلينيك مرهم شهرستان ساري در نيمهٔ دوم سال ۱۳۹۶ تشكيل دادند. از بين آن‌ها تعداد ۳۲ نفر افراد واجد شرايط داوطلب انتخاب شدند و سپس به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمايش طي دوازده جلسهٔ نوددقيقه‌اي به‌صورت هفتگي به‌ترتيب، زوج‌درماني هيجان‌مدار را دريافت كرد؛ اما براي گروه گواه، درماني ارائه نشد. داده‌ها با استفاده از مقياس دلزدگي زناشويي (پاينز، ۱۹۹۶) و مقياس خودافشايي هيجاني (اسنل، ۲۰۰۱) جمع‌آوري شدند. تحليل داده‌ها با استفاده از روش‌ تحليل كوواريانس تك‌متغيره در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ در سطح معناداري ۰٫۰۵ صورت گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد، زوج‌درماني هيجان‌مدار منجربه كاهش دلزدگي زناشويي (۰٫۰۰۱ p) و افزايش خودافشايي هيجاني (۰٫۰۰۱ p) در زوجين متقاضي طلاق در گروه آزمايش شد. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش، آموزش رويكرد زوج‌درماني هيجان‌مدار در بهبود دلزدگي زناشويي و خودافشايي هيجاني زوجين متقاضي طلاق مؤثر است و مي‌توان از رويكرد مذكور براي بهبود دلزدگي زناشويي و خودافشايي هيجاني اين زوجين استفاده كرد.