بررسي رابطهٔ تحمل پريشاني و كيفيت زندگي با نقش ميانجي بهزيستي روان‌شناختي در سالمندان شهر تهران

زمينه و هدف: سالمندي امري طبيعي و اجتناب‌ناپذير به‌شمار مي‌رود كه در ايران رشد شتاباني گرفته است؛ بنابراين توجه به عوامل مؤثر بر سلامت سالمندان از اهميت بسزايي برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطهٔ تحمل پريشاني‌ و كيفيت‌ زندگي با نقش ميانجي بهزيستي‌ روان‌شناختي در سالمندان شهر تهران انجام شد.روش‌‌بررسي: روش پژوهش، مقطعي از نوع همبستگي در قالب مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعهٔ آماري را تمامي سالمندان بيشتر از شصت سال شهر تهران تشكيل دادند كه از اين ميان دويست نفر به‌روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. اين افراد به مقياس بهزيستي روان‌شناختي (ريف و كيز، ۱۹۹۵) و مقياس تحمل پريشاني (سيمونز و گاهر، ۲۰۰۵) و پرسش‌نامهٔ كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (۱۹۹۸) پاسخ دادند. داده‌هاي پژوهش با ضريب‌ همبستگي ‌پيرسون و ‌روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با نرم‌افزارهاي SPSS نسخهٔ ۲۲ و AMOS نسخهٔ ۲۲ تحليل شدند. سطح معناداري آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، اثر مستقيم تحمل ‌پريشاني بر بهزيستي ‌روان‌شناختي (۰٫۰۰۱=p، ۰٫۸۱۴=β)، اثر مستقيم تحمل پريشاني بر كيفيت ‌زندگي (۰٫۰۲۸=p، ۰٫۳۱۲=β) و اثر مستقيم بهزيستي ‌روان‌شناختي بر كيفيت‌ زندگي (۰٫۰۰۱=p، ۰٫۵۴۴=β) مثبت و معنادار بود. همچنين اثر غيرمستقيم تحمل‌ پريشاني بر كيفيت ‌زندگي با ميانجيگري بهزيستي‌ روان‌شناختي مثبت و معنادار بود (۰٫۰۰۱=p، ۰٫۴۴۳=β). مدل ارائه‌شده برازش نسبتاً خوبي داشت (۱٫۶۱۹= X2/dfو  ۰٫۸۹۱=AGFI، ۰٫۹۶۹=CFI، ۰٫۹۲۳=GFI، ۰٫۰۵۶=RMSEA). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش، تحمل‌ پريشاني به‌واسطهٔ بهزيستي ‌روان‌شناختي به‌طور غيرمستقيم بر سطح كيفيت ‌زندگي سالمندان تأثير مي‌گذارد. به‌عبارت‌ديگر، تحمل پريشاني با بهبود سطح بهزيستي روان‌شناختي متعاقباً باعث ارتقاي كيفيت‌ زندگي سالمندان مي‌شود.