بررسي اثربخشي آموزش سبك زندگي سالم بر تاب‌آوري و رضايت شغلي كاركنان دولتي داراي معلوليت جسماني استان همدان

زمينه و هدف: آموزش سبك زندگي سالم امر مهمي است كه مي‌تواند بسياري از مشكلات ناشي از تغييرات شغلي و زندگي را كنترل نمايد يا به تعويق اندازد و سلامت افراد را حفظ كند؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش سبك زندگي سالم بر تاب‌آوري و رضايت شغلي كاركنان دولتي دچار معلوليت جسماني استان همدان انجام گرفت.روش‌بررسي: پژوهش حاضر با روش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه انجام شد. جامعهٔ آماري پژوهش همۀ كاركنان دولتي دچار معلوليت جسماني استان همدان در سال ۱۳۹۶ بالغ بر ۲۱۷ نفر بودند. از اين جامعهٔ آماري، تعداد سي نفر به‌صورت هدفمند به‌عنوان آزمودني‌ انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي ساده در يك گروه آزمايش و يك گروه گواه قرار گرفتند (هر گروه پانزده نفر). ابزار گردآوري داده‌ها در مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون مقياس تاب‌آوري كانر-ديويدسون (كانر و ديويدسون، ۲۰۰۳) و پرسشنامهٔ رضايت شغلي (اسميت و همكاران، ۲۰۱۴) بود. براي گروه آزمايش، آموزش سبك زندگي سالم براساس مدل سازمان بهداشت جهاني (۲۰۱۳) درنظر گرفته شد و مداخلات در دوازده‌ جلسۀ چهل‌وپنج دقيقه‌اي انجام گرفت؛ اما به گروه گواه آموزش داده نشد. تجزيه‌و‌تحليل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۵ با استفاده از روش تحليل كوواريانس چندمتغيره (مانكوا) انجام شد. سطح معناداري آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، با كنترل اثرات پيش‌آزمون، آموزش سبك زندگي سالم مي‌تواند ميزان تاب‌آوري و رضايت شغلي كاركنان دولتي استان همدان را كه دچار معلوليت جسماني بودند، بهينه كند و افزايش دهد (۰٫۰۰۱ p). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش، آموزش سبك زندگي سالم بر بهبود تاب‌آوري و رضايت شغلي كاركنان دولتي دچار معلوليت جسماني تأثيرگذار است؛ بنابراين مي‌توان برنامهٔ آموزشي سبك زندگي براساس مدل سازمان بهداشت جهاني را روش مؤثري براي ارتقاي تاب‌آوري و رضايت شغلي كارمندان تلقي كرد.