بررسي اثر تمرينات اصلاحي با و بدون تيپينگ بر تعادل و كف پاي صاف دانش‌آموزان دختر ۱۵تا۱۷ سال

زمينه و هدف: تشخيص و بهبود تعادل و صافي كف پا در سنين كمتر، بر مبتلانشدن به آسيب‌هاي گوناگون در سنين بيشتر مؤثر است. هدف تحقيق حاضر، بررسي اثربخشي تمرينات حركات اصلاحي با و بدون كنزيوتيپ بر تعادل و صافي كف پاي دانش‌آموزان دختر ۱۵تا۱۷ سال بود.روش‌بررسي: روش پژوهش نيمه‌تجربي، با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با دو گروه آزمايش بود. جامعهٔ آماري تمامي دانش‌آموزان دختر دورۀ متوسطهٔ دوم دبيرستان حاجيه ساعد منطقهٔ شانزده شهر تهران با دامنه‌ٔ سني بين ۱۵تا۱۷ سال بودند كه داراي عارضهٔ كف پاي صاف منعطف بودند. بيست‌وهشت شركت‌كنندهٔ داوطلب داراي صافي كف پا به‌صورت تصادفي در دو گروه چهارده‌نفرهٔ آزمايش شامل تمرينات اصلاحي به‌همراه تيپينگ و تمرينات اصلاحي بدون تيپينگ مبتلا به عارضهٔ پرونيشن كف پا گروه‌بندي شدند. سپس در پيش‌آزمون و پس‌آزمون، ارتفاع ناوي، نقش كف پا با شاخص قوس كف پايي استاهلي و تعادل با آزمون سازماندهي حسي (SOT) دستگاه پاسچروگرافي اندازه‌گيري شد و هر دو گروه تمرينات اصلاحي را به‌مدت هشت هفته، ۳۲ جلسه انجام دادند. تجزيه‌و‌تحليل آماري با استفاده از آزمون‌ تي ‌زوجي براي مقايسه‌هاي درون‌گروهي و روش تحليل كوواريانس در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۰ در سطح معناداري آماري ۰٫۰۵ صورت گرفت. يافته‌ها: بين دو گروه با تيپينگ و بدون تيپينگ، اختلاف معناداري در تعادل‌هاي اول، دوم، سوم، چهارم، پنجم و ششم، نقش كف پاي راست و پاي چپ و همچنين افزايش ارتفاع استخوان ناوي راست و ارتفاع استخوان ناوي چپ وجود نداشت؛ ولي براساس نتايج آزمون تي زوجي براي مقايسه‌هاي درون‌گروهي، حركات اصلاحي بر نقش كف پاي راست و چپ (۰٫۰۰۱ p)، افزايش ارتفاع استخوان ناوي پاي راست و چپ (۰٫۰۰۱ p) و تعادل ايستا با چشم بسته در وضعيت دوم (۰٫۰۰۱ p) تأثير معنادار داشت.نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش، تمرينات اصلاحي بر بهبود عارضۀ كف پاي صاف و تعادل ايستا در وضعيت چشم بسته مؤثر است؛ ولي استفاده از كنزيوتيپ بر صافي كف پا و بهبود تعادل مؤثر نيست.