رابطهٔ بين شفقت خود و اعتياد به اينترنت با ميانجيگري راهبردهاي مقابله با استرس در دانشجويان

زمينه و هدف: اختلال اعتياد به اينترنت، نوعي وابستگي رفتاري است كه موجب نقص در عملكرد افراد و بروز اختلالات رواني مي‌شود. اين پژوهش با هدف بررسي رابطهٔ بين شفقت خود و اعتياد به اينترنت با ميانجيگري راهبردهاي مقابله با استرس در دانشجويان انجام گرفت.روش‌‌بررسي: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي و تحليل مسير بود. جامعۀ مطالعه‌شده را دانشجويان دانشگاه تهران، پرديس فارابي قم در سال ۹۸-۱۳۹۷ تشكيل ‌دادند كه ۲۳۰ نفر از اين دانشجويان به‌روش دردسترس انتخاب شدند؛ اما درمجموع ۲۱۲ پرسش‌نامه بازگردانده شد كه اطلاعات آن‌ها تحليل شد. ابزارهاي پژوهش، مقياس شفقت خود (نف، ۲۰۰۳)، پرسش‌نامۀ اعتياد به اينترنت (يانگ، ۱۹۹۸) و پرسش‌نامۀ راهبردهاي مقابله با موقعيت‌هاي استرس‌زا (اندلر و پاركر، ۱۹۹۰) بود. براي تحليل داده‌ها از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير در نرم‌افزارهاي SSPS نسخۀ ۲۶ و AMOS نسخۀ ۲۴ استفاده شد. تحليل‌هاي آماري در سطح معناداري ۰٫۰۵ انجام گرفت.يافته‌ها: نتايج تحليل مسير نشان داد، ضريب مسير شفقت خود به راهبرد مقابله‌اي مسئله‌مدار، مثبت و معنادار بود (۰٫۰۰۷=p و ۰٫۴۲=β) و ضريب مسير شفقت خود به راهبرد مقابله‌اي هيجان‌مدار، منفي و معنادار بود (۰٫۰۰۱=p و ۰٫۶۵-=β). ضريب مسير راهبرد مقابله‌اي مسئله‌مدار به اعتياد به اينترنت، منفي و معنادار بود (۰٫۰۰۹=p و ۰٫۳۱-=β) و ضريب مسير راهبرد مقابله‌اي هيجان‌مدار به اعتياد به اينترنت، مثبت و معنادار بود (۰٫۰۰۷=p و ۰٫۴۴=β). شفقت خود بر اعتياد به اينترنت اثر مستقيم نداشت؛ بلكه ضريب مسير غيرمستقيم شفقت خود ازطريق ميانجيگري راهبردهاي مقابله‌اي مسئله‌مدار و هيجان‌مدار با اعتياد به اينترنت، منفي و معنادار بود (۰٫۰۰۶=p و  ۰٫۴۲-=β). مدل نهايي و اصلاح‌شدهٔ تحليل مسير از برازش مطلوبي برخوردار بود (۰٫۰۳۸=2χ و ۰٫۸۴=p، ۰٫۹۹=GFI و ۰٫۹۹=CFI و ۰٫۹۸=N و ۰٫۰۰۲=RMSEA). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش نتيجه گرفته مي‌شود، شفقت خود، تنها ازطريق راهبردهاي مقابله‌اي مسئله‌مدار و هيجان‌مدار مي‌تواند بر اعتياد به اينترنت اثرگذار باشد. توجه به اين مكانيزم اثر مي‌تواند در مداخلات پيشگيري و درماني براي اعتياد به اينترنت مؤثر باشد.