بررسي رابطۀ احساس محروميت نسبي و واگرايي طايفه‌اي در شهرستان‌هاي ممسني و رستم

با توجه به تنوع طايفه‌اي در شهرستان‌هاي ممسني و رستم، اين مقاله رابطۀ احساس محروميت نسبي را با واگرايي طايفه‌اي و ابعاد آن در شهرستان‌هاي ممسني و رستم بررسي كرده است. پژوهش حاضر ازنظر روش، كمي و ازنظر هدف كاربردي و توسعه‌اي است و با روش پيمايشي انجام ‌شد. تعداد 450 نفر به روش خوشه‌اي چند مرحله‌اي در ميان افراد ساكن در طوايف شهرستان‌هاي ممسني و رستم انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسش‌نامۀ استاندارد بود. براي سنجش احساس محروميت نسبي از پرسش‌نامۀ ميرفردي (1400) و براي سنجش واگرايي طايفه‌اي از پرسش‌نامۀ محقق ساخته استفاده شد. همچنين براي سنجش اعتبار پرسش‌نامه از اعتبار صوري و سازه و براي تعيين پايايي پرسش‌نامه از هماهنگي دروني به روش آلفاي كرونباخ استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد بين احساس محروميت نسبي و واگرايي طايفه‌اي و ابعاد آن (اجتماعي، سياسي، اقتصادي و فرهنگي)، رابطۀ مثبت و معناداري وجود دارد و بين احساس محروميت نسبي و واگرايي طايفه‌اي در ميان طوايف ساكن در شهرستان‌هاي ممسني و رستم ميز، روابط متفاوتي نشان داده شد. بين واگرايي طايفه‌اي بر‌حسب تحصيلات و وضعيت فعاليت، تفاوت معناداري مشاهده شد، اما بين واگرايي طايفه‌اي بر‌حسب سن تفاوت معناداري مشاهده نشد. بر پايۀ رگرسيون چند متغيره، متغيرهاي مستقل 9.5 درصد از واريانس متغير وابسته را تبيين كردند.