ادراك تجارب زيسته از كنش‌ها و اقدامات اصلاح‌مدارانه در مواجهه با زنان زنداني

انديشۀ اصلاح‌مداري با عنايت به گفتمان توجه به كرامت انساني، بهسازي اجتماعي و رفتاري قانون‌شكنان، به‌دنبال بازگشت مجرمان به زندگي عادي است. پژوهش حاضر با رويكردي اكتشافي و با روش تحليل محتواي كيفي، تجربيات و اقداماتي را ارائه مي‌كند كه با رويكرد اصلاح‌مدارانه و تغيير رفتار مجرمان در فرايند گذراندن محكوميت انجام مي‌شود. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته است. نمونۀ آماري پژوهش حاضر شامل 11 نفر از كارمندان زندان زنان بوده‌اند كه با حداكثر تنوع انتخاب شده‌اند. براي افزايش اعتبار يافته‌ها نيز، با 25 نفر از زنان زنداني و 4 متخصص دانشگاهي مصاحبه شد تا اتكاپذيري به يافته‌هاي كارمندان زندان، افزايش يابد. يافته‌هاي حاصل از تحليل محتواي كيفي از تجارب زيستۀ كارمندان، محققان را به 3 گونۀ اصلي، 9 مقولۀ فرعي و 41 مفهوم رساند. نتايج اين پژوهش نشان داد كه تجارب كنش‌ها و اقدامات اصلاح‌مدارانه در زندان در سه گونۀ تعاملات، خدمات و توانمندسازي شناسايي‌شدني و ارائه‌دادني‌اند. در مقولۀ اول، تعاملات كارمندان و زنداني و تعاملات زندانيان با خانواده ارائه شد، در مقولۀ دوم، چهار زير‌مقولۀ امور اجرايي زنداني‌محور، مشغول‌سازي زندانيان، بهزيستي اجتماعي و نيروي انساني با روحيۀ اصلاح‌مداري شناسايي‌ و در مقولۀ سوم توانمندسازي علاقه‌محور، جامعه‌محور و توانايي‌محور توضيح داده شد. يافته‌ها نشان مي‌دهد‌ در رويكرد اصلاح‌مدارانه، كليه فرايندهاي موجود در دوران محكوميت در جهت بازگشت مجرم به زندگي عادي طراحي و اداره مي‌شود. تعاملات، خدمات و توانمندسازي نيز بايد در جهت جداسازي زنداني از زندگي مجرمانه، صورت‌بندي شود.