الگوي ساختاري تأثير روابط حرفه‌اي و رهبري بر اشتراك دانش

هدف: اشتراك دانش يكي از فرايندهاي اصلي مديريت دانش در سازمان ها بوده و متأثر از عناصر مختلف انساني، فني و زمينه اي است. پژوهش حاضر با تمركز بر عناصر انساني - بين فردي، درصدد شناسايي تأثير روابط حرفه‌اي و رهبري زهرآگين بر اشتراك دانش است.روش: از نظر هدف، يك تحقيق كاربردي و از منظر روش گردآوري داده‌ها توصيفي- همبستگي تلقي مي‌شود. داده‌هاي مطالعه از نمونه‌اي به تعداد 313 نفر از كاركنان مؤسسات آموزشي كه با توجه جدول كرجسي-مورگان و به روش دسترس انتخاب‌شده بودند، جمع‌آوري گرديد. علاوه بر اين، سهم نسبي طبقات در انتخاب نمونه در نظر گرفته شده است. جهت گردآوري داده‌ها از پرسشنامۀ استاندارد تسهيم دانش ديكسون، مقياس مربي‌گري (منتورينگ) نوئه و مقياس رهبري زهرآگين اشميت و هنگنز استفاده شد. بعد از حذف داده‌هاي پرت با استفاده از روش‌هاي متعارف، تعداد نمونه به 248 نفر رسيد. 235 نفر از اين كاركنان، آموزشي-فرهنگي بودند و تحليل‌ها داده‌هاي مربوط به آنها، با بهره‌گيري از آزمون همبستگي پيرسون در نرم‌افزار SPSS 26 و مدل‌سازي معادلات ساختاري در نرم‌افزار LISREL 8.8 انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج گوياي برازش مطلوب مدل مفهومي و تأييد تمامي فرضيه‌ها از جمله تأثير مستقيم و مثبت روابط حرفه‌اي بر تسهيم دانش و همچنين تأييد اثر غيرمستقيم آن با ميانجي‌گري رهبري زهرآگين بر تسهيم دانش در سطح اطمينان ۹۵ درصد است. اثر منفي و معنادار روابط حرفه‌اي بر رهبري زهرآگين و نيز اثر منفي و معنادار رهبري زهرآگين بر تسهيم دانش نيز مورد تأييد قرار گرفت.نتيجه‌گيري: براي جلوگيري از اثر كاهشي رهبري زهرآگين بر اشتراك دانش و همچنين ممانعت از اثر كاهشي آن در اثرگذاري روابط حرفه‌اي بر اشتراك دانش، كاركنان آموزشي-فرهنگي اين مؤسسات نبايد به دليل بيم از تاوان دادن به رهبران و مديران، از ارائه ديدگاه‌ها و نقطه نظرات خود امتناع ورزند؛ چرا كه همين اقدام آنها مي‌تواند زمينه را براي يكه‌تازي رهبران زهرآگين فراهم سازد.