بررسي اثربخشي سيستم تشخيص گفتار هوشمند در بازيابي صحيح اطلاعات ادبيات روايي

هدف: اين پژوهش با هدف كشف ميزان اثربخشي استفاده از سيستم تشخيص گفتار هوشمند در بازيابي صحيح اطلاعات ادبيات روايي در كودكان دبستاني و مقايسه آن با تأثير استفاده از نرم‌افزار قصه‌گويي و قصه‌گوي انساني در اين مورد صورت گرفته است.روش‌شناسي: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي بوده‌ و با روش نيمه‌تجربي انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش را كودكان دبستاني دختر و پسر پايۀ اول تا سوم دبستان تشكيل مي‌دهند كه 36 نفر از آنها با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي انجام اين مطالعه از دو ابزار سيستم تشخيص گفتار هوشمند و برنامه كاربردي (اپليكيشن) قصه‌گويي به نام «كتاب قصه صوتي» استفاده شد. جهت گردآوري داده‌ها از يك پرسش‌نامه و همچنين يك سياهۀ وارسي كه مطابق با سؤالات پرسش‌نامه طراحي گرديده به منظور تكميل بررسي و ارزيابي معيار‌هاي تعيين ‌شده، استفاده گرديد. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها نرم‌افزار آماريSPSS27  و آزمون آماري تحليل واريانس يك‌طرفه به كار برده شده است.يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه متوسط تعداد خطاها در اطلاعات بازيابي‌شده از قصه‌ها توسط كودكان هنگام استفاده از سيستم تشخيص گفتار هوشمند با ميانگين 0.7، نسبت به هنگام استفاده از قصه گوي انساني بيشتر و نسبت به هنگام استفاده از برنامه كاربردي (اپليكيشن) قصه‌گويي كمتر است. متوسط طول اطلاعات بازيابي‌شده قصه توسط كودكان در گروهي كه از سيستم تشخيص گفتار هوشمند استفاده مي‌كردند با ميانگين 3.966، از گروه صداي انسان كمتر و از گروه برنامه كاربردي قصه‌گويي بيشتر است. متوسط سرعت بازيابي اطلاعات قصه توسط كودكان گروهي كه از سيستم گفتار هوشمند استفاده مي‌كردند با ميانگين2.583، از گروه صداي انسان كمتر و از گروه برنامه كاربردي قصه‌گويي بيشتر است. متوسط صحت اطلاعات بازيابي شده قصه توسط كودكان در گروهي كه از سيستم تشخيص گفتار استفاده مي‌كردند با ميانگين4.3، از گروه صداي انسان كمتر و از گروه برنامه كاربردي قصه‌گويي بيشتر است.نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد استفاده از سيستم تشخيص گفتار هوشمند در بازيابي صحيح اطلاعات ادبيات روايي كودكان دبستاني به طور محسوس اثربخش نيست. كودكاني كه داستان‌ها را يك انسان برايشان تعريف كردند دقت و تمركز بالاتري داشتند و اين موضوع مي‌تواند ناشي از برقراري ارتباط فيزيكي، عاطفي، چشمي، چهره‌به‌چهره و شرايط محيطي باشد كه بر روي روان آنها تأثير گذاشته و سبب افزايش عملكرد حافظه و يادگيري، افزايش ميزان توجه و تمركز، پردازش سريع اطلاعات، سازمان‌دهي ادراكي و يادآوري اطلاعات شده كه اين عوامل درك و فهم كامل آنها را به دنبال داشته است.